De Vlaamse Gids. Jaargang 56

Op de punten van mijn slaap

Ik sidder op de punten van mijn slaap,
de donkerte wordt met één pennetrek
verbroken. Ik word oasis, en mijn lichaam
dient als buitengoed voor de bewoners
van mijn vluchtend hoofd.

De wilde katten wonen in ons bed,
's nachts voelen zij de prooi in mijn gedichten.
Ik hoor een praatvink op zijn stemband staan,
de blinde jongen hebben van het licht geen last,
de dorre takjes van mijn handen kraken.

Mijn oog doorboort de bodem van het dak,
de zon gaat slapen in het oosten, zeer rustig
uitgestrekt, het hoofd tussen de koele handen.

Ik lig verbaasd de omtrek van mijn droom
en van uw dij te meten.

Als van een paard dat eerst een nachtclub
binnendraaft, dan met zijn zachte onderlip
verschroeiend lacht, smeltend het stukje ijs
midden zijn eindeloze tanden.

Walter Haesaert