De Vlaamse Gids. Jaargang 54

[p. 2]

[Nummer 5]

Literatuur en kunst

Horribile Dictu

Hoe onhandig, hatelijk haast
ontbinding zich in dit gebeente -

de ochtend ligt nog
op de kraamkreet open,
de avond beeft al
van bezig doodbegin.

En wat beweegt er, tussenbeide?
Gebaar, dat wegebt
in gebaar.

Heet dit plaatselijk
een explosie, of al te plots
ontploffen in de tijd -

niemand kent zijn bloed
en hoe het troebel
een bedding wordt
om bevend in te sterven.

Onbetrouwbaar, want
monsterlijk vervormd.

Tot hinderplaatsen opgestapeld,
kobalt baatte niet -

geen ander meer
dan androïde, anders
geaard en ruimtelijk
verstard. Zo renegaat

te sterven op een
geprogrammeerde wijze.

Dood, drug in doses dodelijk
en genadeloos cyclaam -

dagelijks. Het beminde
in een bloem en van de buik
de ongebette navel,

een en al ontbinding.
Ongeboren, toch al bezig.

Eén minuut immuun,
in het placenta plaats
en tijd uitmetend
mateloos leven.

Dermate dat de opslagduur
het sperma spaart. De dood,
ochtend die de ochtend afstoot

in de ademaanslag
van een al te rans heelal.

Van voorafaan beginnen,

de retorten opgesteld
en op bevel de virus vinden,
ø-bèta misschien, en zien

welk minuscuul gewicht
dat langzaam lichaam
in de weegschaal legt.

Praatgraag, parend
paart het puik van de primaten
zich naar de dood toe -

een proces van prille duur,
en pijn een procedure
in het krijt der tijd:

doodwaarts, spermatozoïden
zijn synoniem voor zoekbegin.

Gefaald, fossiel én uitgewist -

de aarde, een kloot
geklonterd nooit meer
klaterend bloed;

de wind, een anekdote
duikelend in de wolken;

de b.r.o.e.r.: ingeïnkt, een woord
in de klem
van enkel woordenboek.

Hoe toegetakeld komt hij
in dit territorium van stilte,
een verstomd toerist, terecht -

zijn taal staat zo op stelten,
en de stof waarin hij spreekt
smelt honderduit.

Klank, brutaal en broos
een brekend en belachelijk
àl te zeer bewonderd attribuut.

Sloeg zijn klauwen
in de klaver, en de kamer
her en derwaarts klitte
van het gras op het behang -

manetekelfares!

één kijktijd, op de klok
de tijd zat klem en klam
de dood klom
naar zijn enkels.

Hedwig Speliers