De Vlaamse Gids. Jaargang 53

Metamorfose

Nu via de tintelende twijgen
alle wortels terug weten van
de juichende vogels
onder de feestkleurige gewelven van de bomen
en de kat haar nachtrust zoekt onder
de pasgesnoeide haag,
nu plant de zon mijn vader in het landschap
lijk een eik van driemaal zeven.
Fluitend stapt hij weg van zijn
gepensioneerde wervelkolom,
bukt zich - beide handen naar
een parelende klomp aarde -
en geeft langzaam zijn schaduw
de elastische gestalte van een exotisch dier.

In het visrijk gedeelte van zijn aders
is geen vin meer onbewogen.

Ik zie het straks gebeuren,
dat hij, door de geneeskracht van het gras,
terug zijn tanden zet in het vergezicht,
tot de lucht ontploft in zijn longen
en hij me tegemoet komt als een kangoeroe.

Julien Vangansbeke