De Vlaamse Gids. Jaargang 48

[p. 27]

Wim Zaal
Afscheid van het Kind

I. - Wat bleef mij sinds dat uur

Laat in de nacht, of wat men hier zo noemt:
een allegaar van geraas, krampen licht
en scheuten duisternis, drank en rook,
is al wat ik wist koel van mij afgevloeid
zoals de regen soms, wanneer je er niet om geeft,
vlotweg van je lichaam weer in de aarde duikt.

Ik keek de tintels in mijn glas eens aan
en vond in vierentwintig uur geen raadsel;
glad en opgewekt liep ik naar buiten -
een weerwolf sprong op me, een vlosse jongen
ontvluchtte mij, roepend: Nu is het uit!
Nu gaan je nachten met een dag naar bed.

II. - Op de vlucht naar egypte

Vlug: vóór alles, vrijwaar het winterzaad,
red het kind. Het verstand van de wereld
zit ons vlak op de hielen met goede raad:
te duur! Enkel de list van het wonder
trekt blinde muren op tegen 't kwaad.
Wie zegt mij dat het wonder wel bestaat?

Indien ik fabelen verzin
wat baat het of ik u bemin?

Halverwege blijven talmen,
wachten op de groei der halmen.

Maar wie zijn kind heeft verloren,
wat raken hem de doden van de toekomst?

[p. 28]

III. - Enfant peri

Mijn lieve jongen.
Ik dacht: als jij sterft, sterf ik ook.
Dat ik te moe ben om mee te gaan, ik,
zekere man die zegt dat hij jou is
om een erfenis of een illusie.
Mijn lieve jongen.
Ik dacht: als 't lot zich wil voltrekken
vindt het ons als een kinderkruistocht,
maar er was geen slag. Je lachte,
je praatte, at en dronk en stierf.
Mijn lieve jongen.
Ik dacht: als je weet wie je bent
zul je sterker zijn. Toen je 't wist
viel je dood in mij neer. Je moet weg.
Je moet weg, je zult ontbinden
mijn lief dood ding van mij.

IV. - Niets dan dit

Schuddende op golven
van aetheren zeeën,
tuimelend, opgegooid
neergegooid, wentelt de
wereld haar baan af.

Niets in dit leven
kan ons behouden dan
dit enig beginsel:
dat wij ons weerzien
als kindse grijsaards.