De Vlaamse Gids. Jaargang 44

[p. 324]

Twee gedichten
door Roland Jooris

I

Elk gedicht is
een ritueel van hongersnood
een hoos van zwart spreken
een reptiel op de zon
en een volk, een kiemstam
van onschatbare waarde
in de plantengroei
van een vleesetend eiland.

II

Vogels en geel ongedierte schuilen
onder de bleke regen: In een
huilhuis, in schrikhout en
bijtende aarde.
Het land beweegt en huist.
Ik ben alleen en hoor de
grote zomer komen tussen
de hete geuren in het droeve koren.
Ik hoor de schreeuw van de
vermoeide vaders en het
hooglied van hun begeren hangt
in de blauwe voren van de avond.

Gij denkt: hij is een bloeddruk
een gespleten en gebroken ondier
in mijn lenden, in het trage donker.
Gij denkt: hij is een hand
een pijnlijk denkende hand in mijn lichaam.

Maar ik ben een buigbaar lied in de struiken.
Een roep in de keel van mijn eenzaamheid.
Een bloedende knaap, een vruchtbaar geheim
op de schors van alle lippen.