De Vlaamse Gids. Jaargang 42

Winteravondtrein
door Jan Vercammen

In de scheur van de dauw op de ruit
hangt een hoogoranje zon te schuiven,
zij schuift door uw kanten kleed o bruid
en kleurt op uw schouders de witte duiven.

De wereld smelt weg als een akwarel
die wordt uitgewist met helder water
- op uw oorlel na. En luister hoe hel
de bel nu luidt. Niets blijft nog voor later.

Niets is er meer en deze holle trein
rent razend en recht naar de antipoden.
Niets aan te geven? vraagt Magere Hein.
Niets dan een vriend, een glimlach, een dode.