De Vlaamse Gids. Jaargang 42

[p. 532]

Leerzame rijmen
door Jan Greshoff

Ik wil nog heel lang blijven zwerven
Om dan, als het niet langer gaat,
Opeens en in Italië te sterven.

*_**

Ik heb nog altijd de aarde lief
Ik zou er willen blijven ware niet
Ik voor mij zelf een zo groot ongerief.

*_**

Hoe weinig bindt mij aan 't bestaan
En hoe onnoemlijk veel is dat:
Een hartlijk woord, een pup, een volle maan.

*_**

Het is de Oranje Vrijstaat die mij steeds weer lokt
Want daar alleen ben ik een waarlijk eenzaam man
Die met het grauwe landschap om zijn leven gokt

*_**

Met Lindeman goedkoop door het heelal!
Ik heb genoeg aan wat deze aarde biedt,
Aan uwe aanwezigheid vooral.

*_**

Of het ter wereld fluks of aaklig gaat
Ik ben een wereldling en kan altijd gelukkig zijn
In de Karoo en in de Achtste straat.

*_**

In 't spreken over dagelijkse dingen
Van hen die zoveel jaren samenleven
Klinkt onverstaanbaar een beminlijk zingen.

*_**

Wij leefden kinderen gelijk en wij beminden
Te dom, want zij die voor elkaar bestemd zijn
Zullen elkander pas als jonge grijsaards vinden.

*_**

Het meisje werd een man en uit een waan
Ontwakend was verrukt zichzelf te zijn; -
Maar nam toch afscheid van dit averechts bestaan

*_**

[p. 533]

 

Onttrek u aan die zich om u bekommeren

 

Maar zó dat zij uw opgang nooit bemerken

 

Gij heerst, maar zijt in schijn dom onder dommeren.

 

*_**

 

'k Wens niet uw denkbeelden te delen

 

Wat gij te denken denkt is anders niet dan kaf

 

En bovendien ben ik onwillig mij te vervelen.

 

*_**

 

Hij die met hart en ziel zich los maakt uit de tijd

 

Vindt alles zonder waarde, zin of aangename vorm

 

En zelfs de liefde een zeer belachelijke ijdelheid.

 

*_**

 

De feiten hebben slechts gering belang,

 

Maar dat zij eindloos in mijn geest herleven

 

Dàt maakt mij bang.

 

*_**

 

Mijn patio besloten in zijn winters groen

 

Biedt alle vreugden welke 't hart begeren kan.

 

Wat moet ooit iemand buiten in de maalstroom doen?

 

*_**

 

Het zijn niet de gebeurtenissen

 

Welke ik mij duidelijk herinner, doch daartussen

 

Verwachten, ergeren, vergissen.

 

*_**

 

Vat oude man uw lange leven samen,

 

Zijn goed en slecht in evenwicht geweest?

 

- Al wat in waarheid goed was, had geen namen.

 

*_**

 

Waarom heet gij uw liefde sterk en groot?

 

Een jaar of wat van zinneloze illusie,

 

Want sterk en groot is slechts de dood.

 

*_**

 

Ik ken het leven en zijn ongerief

 

't Is ongerijmd en vals en nutteloos

 

Ik heb het, dwaas verblind, krampachtig lief.

 

*_**

 

't Gaat al voorbij, breekt en verveelt

 

De liefde zelfs, alléén de poëzie

 

Is onaantastbaar, hard en onverdeeld.

 

*_**

 

Van vele reizen weergekeerd, erken

 

Ik niet meer Jan van Nijlens verre zuiden

 

Omdat ikzelf het zuiden langzaam aan geworden ben.