|
| |
Aardig en vermaakelyk lied van een klappermantjen en een juffrouw van minne.
Op een fraaye Wijs.
Heeren, en Dames, ik weet een aardig Lied,
Wat een raare klugt, er onlangs is geschied;
Van een Juffrouw fier, al met een Klappermantje,
Ach myn zoete lief 't was zoo'n een aardig kwantje
Dees Klapperman ging uit al met zyn klap en stok,
Riep in de nagt twaalf Uuren heeft de klok.
| |
2.
Dees Juffrouw wierd onsteld, zy liep geheet gezwind,
En opend de deur; hy hoor eens hier myn vriend
| |
| |
Sprak zy met kloeke stem, u klap heeft zoo geslagen,
Komt eens in myn huis, ik heb u iets te vraagen,
Dees klapperman al ras - die kreeg een zoete lust,
Of haar vuur en licht, nog met was uitgeblust.
Hy trad met haar in huis, en vond een groot plaizier,
Hy zag de Juffrouw aan, zy was vol minne vier.
Want het scheen voorwaar een klapperman te weezen,
Die dees schoon Madam heur pyne mogt geneezen,
Hy sprak my zoete lief, u minnelyk gelaat,
U droefheid is myn leet, dat myn ter harte gaat.
Dees klapperman mogt heen al met zyn klap en stok
Om te roepen fier Een uure heeft de klok;
Die schoon madam, doe oopen weer heur vingster,
Klein Cupido, die schiet op haar een glinster,
Deeze schoone schigt, haar hartje verligt,
Toen zy dit klappermantje, kreeg weer in 't gezigt.
Met eene zagte stem, riep zy weer klapperman.
En zyd' wel myn vriend (hy) klopt er tog eens an,
Voldoe tog eens myn lust, probeert eens met behagen
Of er iemant heeft myn deurtje toe geslaagen;
Hy zei myn liefste schat, gy legt in zwaare pyn,
Voor u deurtje dient er een grendeltje te zyn.
Maar als de klok is vier uit liefde en plaizier,
Dan zal ik by u koomen, en help uw venus dier,
Want nu is't te vroeg, ik moet eerst doen de Ronde,
Het is er thans myn plicht ik ben hier toe verbonden,
| |
| |
Ik ben een jonkgezel, en daar by wonder snel
Tot Fenus schoon prieel - dat weet gy immes wel.
Och lieve klapperman, gy wordt van myn verwagt,
Dat uw Venus God, behoed u deese Nacht.
Ik zal myn deur, al van het slot gaan stellen,
Komt zoo maar in huis, dan hoeft gy met te bellen
Zoo fluks het is gedaan, o meid, het zal wel gaan
Daar meed' zoo gink, er't klappermantje aan,
Zoo dra de klok sloeg vier, ons klappermantje fris,
Sluypt stil in huis, by Juffrouw aan den disch,
Zy liet voor hem, een vuurtje fris op stooken;
Toen zoo al zagtjes van de min gesprooken,
En de koffy fyn, Een kroes met heete wyn,
Wie, duyvel zouder, geen klapperman willen zyn.
Myn kammeraats zyn vol van opgeblaazentheid!
Alle jonge meisjes zyn vol van spytigheid.
Dat de klapperman, met Juffer split gaat trouwen,
Hoort men hier en daar, 't by veele lien uitspouwen,
Dat zoo een schoone tas, vryd met een klapperman,
Zyn klepeltje slaat vier, zoo hardt hy immer kan.
Maar toen het was klaar dag, men hoorde meer gewag.
En yder byster keek - en 't voor zyn oogen zag,
Dat de klapperman, met Saartje ginck in 't Ronde
En door ondertrouw, nu byde zyn verbonde,
Men riep dan overal, geluk o juffer Saar,
U kop die klauwt gy nog, veel minder dan in 't jaar,
| |
| |
Maar ziet de klapperman, geeft daar een deuntje van,
s' Avonds in 't rond - hoort, hoe hy klappen kan,
Aardig roept hy dan, de klap slaat hy ook kunstig,
Zyn dame pronkt met hem, het schynd haar nog zoo gunstig,
Zy groeid van dag tot dag, hoe het ook weezen kan,
En, zingt dees raare klugt, van eenen klapperman.
|
|
Auteursrechtvrij