Het vermakelyke vrouwen-tuyntje

De landman.

Op een Nieuwe Wys.

WAt werd ons al vreugt gegeven,
In het vermakelyk buiten leven,
Het is zoo aangenaam en zoo zoet,
Alles wat den Landman doet.

Hy verheugt hem onder 't lommer,

Van het Geboomt' hy vind geen kommer.
Niemand weet hier van verdriet,
Hoofze staatzugt kwelt ons niet.

[p. 92]

 

Al die lieffelyke streeken,

 

Het ruyze van die klaare beeken,

 

Het pluim-gediert dat lieffelyk kweelt,

 

s' Lands-mans hert en zinnen streelt.

 

Onder dees lieffelyke Elze,

 

Mogt ik myn Phieles daar eens omhelzen.

 

Al in dit aangenaame groen,

 

Myn grage lusten te voldoen.

 

Jonkheid die in de Jeugt vav u Jaaren

 

Ook gezind zyt om te paren,

 

Besteed u tyd zeer lief en zoet,

 

Gelyk als deeze landman doet.