De vermaarde Abcouder paarde-markt

[p. 89]

Een Nieuw Lied ter Exempel voorgesteld aan alle Menschen; wegens de Schrikkelyke Straffen des Heeren, betoond aan een Ryk Heer; dewelke zyn Eyge Broeder in de grootste nood versmaden; want hy hem maar alleenig vragende om een Stuk Brood, antwoorde deze onbedagtzame, ik wilde het liever myn Honden geven, dan uw, gaat weg, eer ik uw wat anders leer; waar op deze Elendigen met twee van zyne Kinderen Jammerlyk is gaan doolen.

Op de Wys: O Holland schoon &c.

Ach Vrinden ziet,
Luystert eens na dit Lied;
Maer als 't God verdriet,
Dan is 't haest gedaen:
Gelyk hier is vergaen.
Hoe God den Heer 't Fransche Ryk komt kastyden,
Met Hongers noot, Pest en Duren tyden,
Daer met 'er tyd,
Geen Mensch was voor bevryt.

Een Man en Vrouw,

Met vier Kinders vol rouw!
't Land uittrekken zou,
Zy waren op de Rys;

[p. 90]

 

Maer door gebrek van Spys,

 

sterft de Vrouw met twee Kinders vol weene;

 

De man die blyft daer staen met twee alleene,

 

Alleen daer staen,

 

Riep God waer zal ik gaen.

 

Ik ben vol rouw!

 

Ik wil gaen doolen nouw,

 

Zoeken myn Broeder gouw:

 

Dat s-een zoo Ryke Man,

 

Die myn wel helpen kan,

 

Dat hy maer wist, hoe ik hier lag in schroomen;

 

Zekerlyk zou hy my te gemoet komen,

 

Hy ryst door 't Land,

 

Tot dat hy zyn Broeder vant.

 

Vol van getreur!

 

Klopt aen zyn Broeders deur

 

Zyn Broer komt zelfs veur,

 

Die spreekt veraltereert!

 

Wat is 't dat gy begeert?

 

Och lieve Broer! ik koom myn noot uw klaegen

 

't Is heel klyn, waer ik uw om kom vraegen?

 

Een stukje Brood?

 

Door onzen Honger groot.

 

Hy valsch van grond,

 

Spreekt weg gy Vagebond:

 

Vertrekt van hier terstond,

 

En dat zonder rumoer,

 

Ik heb geen eene Broer,

 

Komt gy by my om Brood, om van te leven,

 

'k Wou 't veel liever aen myn Honden geven;

 

Haest uw maer zeer

 

Eer 'k uw wat anders leer.

 

Wel moet ik dan gaen?

 

Met oogen vol getraen;

 

Jezus wild my bystaen.

[p. 91]

 

'k Zal hier nooit komen weer,

 

Maer uw zal straffen de Heer;

 

Dat 's ook 't laest wat die Man heeft gesproken

 

Van droefheid is hem haest zyn hert gebrooken

 

Hy sterft de dood;

 

Meê van den Honger groot.

 

Nu het verdriet,

 

(Van deez' twee Kinders ziet,)

 

Wou God gedogen niet,

 

Datze niet van Hongers-noot,

 

Sterven zoude den Dood.

 

Zy gingen zamen door een Bos heen ryzen,

 

Een Engel Gods die heer bragt drank en spyzen

 

En haer Ooms Huys?

 

Brand af tot Asch en Gruys.

 

Zonder gedult,

 

Sprak dat's myn Broeders schul?

 

Hy daer voor sterven zult;

 

Nam een Zwaerd in zyn hand,

 

Ging zoeken door 't Land,

 

Tot hy op 't laest in een Bos is gekomen,

 

Daer hy deez 'twee Kinders lief heeft vernomen

 

Maer zyn wreetheid ziet,

 

Woud God gedogen niet.

 

Vinde ik jou hier,

 

Nu is 'er geen kwartier,

 

God strafte my met vier,

 

Gy zult nu alleby;

 

sterve de Dood door my,

 

Maer God den Heeren heeft hem een straf gesonden

 

slange en serpenten, hebben hem verslonden,

 

Onder de voet,

 

Zoogen uit al zyn bloed.

[p. 92]

 

Ach Menschen ziet;

 

't Is waeragtig geschied;

 

Maer als 't God verdriet,

 

Dan is 't zoo haest gedaen,

 

Gelyk 't hier is gegaen,

 

Ach Menschen wild malkander wel beminnen,

 

En steld op 's Werelds goed dog nooit uw zinnen,

 

Deeld meê van 't Brood,

 

Dat God uw geeft in nood.