De vermaarde Abcouder paarde-markt
(1790)–Anoniem Vermaarde Abcouder paarde-markt, De–
AuteursrechtvrijOp een Aengenaeme Wys.1.
Indien ik eenmael met genoege,
En regte ernst verlieft mag zyn?
Zoo wenich ik dat het zoo zal voegen;
Dat ik niet zie op edele schyn,
Ik val al aerdig in het minne,
Schoon ik juyst niet keurig ben,
Ik stel zo aenstonds myne zinnen,
Op iemant die ik niet en ken.
2.
Myn Lief hoeft geen Adoon te wezen:
Op dat ik op geen Schoonheid roem!
Het schoonste schoon en uytgelezen
Verandert even als een bloem.
Niet al te mooy, niet al te lelyk,
Niet al te groot, niet al te klyn,
Niet al te knorrig, niet al te goelyk,
Zoo wensch ik dat myn lief mag zyn.
3.
Niet al te slordig, niet al te swierig,
Niet al te zindelyk, niet al te vuyl,
Niet al te kwaet, schoon dat ik pruyl.
Verstandig dog teffens niet te schrander,
Goet van leven, niet te fyn,
Niet te [gedienstig] mag zyn.
Zoo wensch ik dat myn lief mag zyn.
| |
[pagina 53]
| |
4.
Daer by moet zy met hert en zinnen,
Myn eere, agten en ook met een
My ook eerlyk trouw beminnen,
My alleen, en anders geen.
Zy moet my strekken tot genoegen;
Des levens als een Medicijn
O noot lot wil het tog zoo voegen?
Dat ik eens zoo getrouwt mag zyn.
5.
Dan zal ik in uw gunste roemen,
Als in plaets van gaen maer weg,
Men hoord myn Engellintje noemen?
Terwyl ik ook Engellinnetje zeg.
Dan zal ik kussen met gestrengel,
En houwen uw voor Medicijn;
O noot lot gunt my zulk een Engel!
Daer ik dan mee getrouwe mag zyn.
|
|