De vermaarde Abcouder paarde-markt



[pagina 40]
Zamenspraak tusschen Moeder en Dogter of Jonkmans en Jonge Dogters Vryagie.
Stem: Als 't begind. 't Was Nagt, 't was midde in de Nagt, Dat men geen Sterre meer en zag! En de Maen die scheen zoo duyster, Duyster, Dat men geen Sterre meer en zag… Zoo laet al in de Nagt. Zoet lief ik ben hier maer allein, Dat ik eens by u mag zyn, Komt van avond aen myn slaepvenster Venster, Dan zullen wy vrolyk zijn…. En leven buyten pyn. 't Was doe omtrent midder Nagt, Op haer slaep-kamer quam een slag, Haer moeder deed niet als vragen, Vragen; Wie of hier kloppe mag…. En zy niemant en zag. 't Is ons Poesie al zoo klyn moedelyn, En 't Meisje is gevangen, Vangen, En met zoo liep het heen…. Zoo pootjes van haer treen. De Moeder sprak wel Dogter fyn, Wat mag het voor een Poesie zyn;
[pagina 41]
De Dogter sprak heel gaeuwe, Gaeuwe, 't Is zoo een aerdig Dier…. Betoond myn veel plyzier. 's Morgens 't wierd schoon dag, Dat het Poesie by 't Meisie lag, En de moeder hoorden 't maeuwe, Maeuwe, Zy sloeg hem op zyn Gat…. En weg liep daer de Rat. Moeder je bent een raere Vrouw, Dat je de Rat juyst jaegen wou? Het Beestje was myn leven, Leven, En nu is hy weg gevlugt…. En dat doet my zugt op zugt.