De vermakelyke rarekiekkas-kyker
(ca. 1820)–Anoniem Vermakelyke rarekiekkas-kyker, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 53]
| |
Stem: Myn lieve Zaartje, &c.1.
Gy jonge Heeren van de Stad,
Wil gy de Mode eeren
Kiest dan het geen gy sin in had,
En draegt dan Modes kleeren,
Een hoedje sonder rand,
Dat is de eerste trant,
Het hair seer kort gesneeden,
Een Pofdoek hoog tot aen de mond,
En in de Ooren meede,
Twee Ringen dat staat pront.
2.
Het Rokje kort, dat is de trant,
Van vooren sonder panden,
De Rug seer smal dat staet gelant,
De Mouw tot op de handen,
Een swart fluweele Boord,
Seer hoog, soo het behoord,
De sakken niet vergeeten,
Die bind men agter op het gat,
Of op de Borst wilt weeten,
Dat staet seer net en glad.
3.
Het Halfhembd gelijkt nu thans,
Wel een Aenspreekers Befje,
| |
[pagina 54]
| |
Met kleine plooitjes, a la frans,
Wel Heertjes wat besefje
Niet al voor sottigheid,
Nu is het thans een tijd,
Men moet de Mode eeren,
Wil men niet als een lafaard staen,
Om met dit soort van Heeren,
Op Salet of bal te gaen.
4.
Het Vestje van een duim of vijf,
Seer net ’t aen lijf gespannen,
Staet alles proper vlug en stijf,
ô Neen! dat ’s lang verbannen,
’t Is alles ligt en digt,
Ja, al wat men verrigt,
Moet na de Mode weesen,
De oude sotheid is van kant,
Maer men sag ook voor deesen,
Toen bloeide ons Vaderland.
5.
Een Pantalon van Nankings goed,
Bedekt thans Buik en Billen,
selfs soo lag tot op de voet,
Wat segje van die grillen,
’t Is alles na de swier,
So is de Mode hier,
En wil men die ontbeeren,
Men heeft geen agting voor die man,
Maer Incroyable Heeren,
Draegen de roem daer van.
6.
Nu siet men weer een nieuwe trant,
Tot berging van de handen,
| |
[pagina 55]
| |
Agter de klep, kijk dat staat kant,
Voor deesen was het schanden,
En let ‘er dan maer op,
Een Pruikemakers pop,
Sijn al die Modes Heeren,
Die soo spanceeren alle daeg,
En als sy die dan eeren,
Dan sijn sy vlug en graeg.
7.
Gepunte Schoene aen de voet,
Wat staet dat alles keurig,
En strikjes men ‘er dan op doet,
Kijk dan is men eerst swierig,
Dan stapt men als een Paeuw,
En altoos even gaeuw,
Maer siet men dan een Tanten,
Die meede na de Mode is,
Schoon dat sy hunne klanten,
Wel kennen dat ’s gewis.
8.
Doch eene kleine snoepparty,
Kan men toch ligtelijk waegen,
Weg met die oude dweepery,
In dees’ verligte daegen,
Weg met de eerbaerheid,
Van Man, of Vrouw, of Meid,
Laet ons maer vrolijk leeven,
De weelde is ons lust en sin,
Kan ons genoegen geeven,
Wat brengt het sorgen in.
|
|