Veelderhande schriftuirlijcke liedekens gemaekt uyt het Oude ende Nieuwe Testament
(1700)–Anoniem Veelderhande schriftuirlijcke liedekens gemaekt uyt het Oude ende Nieuwe Testament–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Wilt gy wesen een oorloghs Man.Of: O Saligh Heyligh Bethlehem.
VErsteende menschen, die soo seer
Legt an u eygen wil gebonden,
| |
[pagina 363]
| |
Anmerckt hoe lief'lijck u den Heer
Nodigt, tot af-stant van de sonden.
2. Wilt gy door 't dreygen noch 't vermaen
Des Heeren, u niet laten trecken?
Soo heft u oogen op, siet aen,
Laet u tot mee-lijden verwecken.
3. Aenschouwt het smertigh lijden, 't welck
Godts lieve Soon om u most smaken,
Die alleen dronck dien bitt'ren Kelck
Des doodts, om u saligh te maken.
4. Ach! doen den Vorst der heerlijckheyt,
Dit groot onweeder sach op-dringen,
Dat hem sijn Vader hadd' bereyt,
Quam 't sijn ziele zoo sterck bespringen:
5. Dat hem het sweet als drupp'len bloet,
Van sijn anschijn droop op der aerden,
En evenwel bleef sijn gemoet
Willigh bereyt, dien Kelck t' anvaerden.
6. Gelijck een Lam (na 's schrifts bediet)
Dat tot der slachtbanck geleydt weerde:
En als een Schaep dat sijn mont niet
Open en doet voor sijnen Scheerder:
7. Soo werdt de Soone Godts verra'en,
Gevangen, en wel strengh gebonden,
Versaeckt en alle smaet gedaen,
Die sy (door haet) bedencken konden.
8. Sijn heylich lichaem (als gerooft)
Met diepe stramen wert geslagen,
En sijn gebenedijde Hooft
Een doornen Kroon ten loon moest dragen.
9. Aldus elendigh toegestelt,
Brachten hem die godtloose knechten,
Buyten Ierusalem in 't velt,
Om hem aen 't kruyse op te rechten.
10. Daer wert den Heer, die 't alles schiep,
Door nagelt aen handen en voeten,
Dat hem sijn roode bloet ontliep,
Om onse schult voor Godt te boeten.
Pause.
| |
[pagina 364]
| |
11. En hoewel hy haer niet onthiel,
Van 't geen haer saligh maken konde,
Noch trachten sy sijn reyne ziel,
Met laster re'en ter doodt te wonden:
12. Fy u hoe fijn breeckt gy Godts huys,
En boudt het we'er op in drie dagen,
Is hy Godts Soon, hy dael van 't kruys,
Soo sal sijn leeringh ons behagen.
13. Dees smaet gaven die Pharizeen,
Hem in het uytterst' van sijn leven,
En noch heeft hy voor haer gebe'en:
Och! Vader wilt het haer vergeven.
14. Bedenckt die pijne overgroot,
An plompe Nagels soo te hangen,
Ten laetsten noch den wreden doodt
Voor al sijn weldaden t' ontfangen.
15. Ach! weenen noch u oogen niet
Berst noch u hert niet door mee-doogen?
Daer self de Zon (door dit verdriet)
Haer licht de werelt heeft onttogen.
16. Gelijck een worrem van elk vertre'en,
Een spot en verachtingh der lieden,
Heeft hy sijn lijden uytgele'en,
Tot 't was volbracht, 't geen moest geschieden.
17. In 't midden van sijn grootste smert
(Hoe seer sy hem oock Tormenteerden)
Brande soo sijn verliefde hert
Dat al des duyvels macht verteerde.
18. Soo dat nu elck een 't heylich Choor,
Betreden mach, en offer-pleegen:
Soo hy Godts stemme geeft gehoor,
En blijft geduyrigh op sijn wegen.
19. Gy duir-gekochte Christen-schaer,
Laer dit doch door u siele snijden
Het kruys, de smaet, en doodts-gevaer,
Dat Christus om u moeste lijden.
20. En volght soo sijn voet-stappen nae,
Gelijck als hy u eerst beminde:
| |
[pagina 365]
| |
Soo sult gy dan door sijn genae,
d' Eeuwige rust der Zielen vinden.
|
|