Veelderhande schriftuirlijcke liedekens gemaekt uyt het Oude ende Nieuwe Testament
(1700)–Anoniem Veelderhande schriftuirlijcke liedekens gemaekt uyt het Oude ende Nieuwe Testament–
AuteursrechtvrijOp de wijse: O Zion wilt u vergaren.
MOyses sprack soo wy lesen,
Tot Israels vermaen,
Sy souden gedachtigh wesen
Hoe sy voor de Heer hadden gestaen,
An den Bergh Horeb neder,
Met vresen en beven: Daer
Den Heer met Donder onweder,
Sijn stem liet hooren haer.
2. Israel was verslagen,
Doen Godt uyt't Vyer daer sprack,
Als sy den Blixem sagen
En den Bergh als een Oven ontstack;
Geluyt der Basuynen mede
Vervaerlijck na Schrifts bediet,
En op den Bergh te treden
Moch't Volck verdragen niet:
3. Maer sprack (na Schrifts oorkonden
Tot Moyses, spreeckt gy met Godt,
Hoort wat hy sal vermonden,
T'onderhouding van sijn Gebodt,
Wilt ons dat al verklaren,
Op dat wy Godts gebiet,
Dan hooren en bewaren,
Ia doen, en laten't niet.
4. Waer op de Heer daer dede
Sijn woort tot Moyses fijn,
Ick heb het Volck haer reden
Gehoort, zy al goet zijn:
Och! ofsy sulcke herten
Hadden, haer leven lanck,
My dienden sonder smerten,
Uyt liefde sonder dwanck.
| |
[pagina 231]
| |
5. Als men siet op't voorschreven,
Hoe't begin met Israel stont:
En op't onse beneven,
Doen wy tra'en in't verbondt,
Om den Heer al ons leven
Te dienen uyt liefde jent;
Ons geheel overgeven
Onder sijn woort bekendt.
6. O Hoe vyrigh en blijde,
Nam wy's Heeren woordt aen,
Dat wy tot geenen tijden,
Den Heer souden afgaen,
Noch ons herte niet keeren,
Na Egypten, 's Werelts lust:
Maer gaen na't Woort des Heeren,
Tot de Zalige rust.
7. De Werelt te beminnen
Was groulijck in ons oogh;
Ons gedachten en sinnen,
Op't eeuwigh laet en vroogh
Waren, om te verkrijgen,
Het beloofde lant schoon,
Diens vrucht sal eeuwigh blijven,
Al in des Hemels Throon.
8. Ons kond' oock niet vermaken,
Des Werelts lust en goedt;
Want die Hemelsche smake
Ons'Ziel waer honigh soet,
Door's Geestes wijn geschoncken;
Ons herten waren bly:
Al die't soo heeft gedroncken,
Mach wel gedencken vry,
9. Hoe dat ons doet gewagen,
D'Apostel tot vermaen,
Gedenckt de verleden dagen,
Hoe gy hebt (seer belaen)
Een goeden strijdt gestreden
Met versmading' en droefheyt,
| |
[pagina 232]
| |
Om't eeuwige gebeden,
Op hoop van Zaligheyt.
Pause.
10. Vrienden van Godt verkooren,
Gy die't soo hebt ontfaen,
Proeft u of noch als vooren,
't Gemoet, en hert soo staen,
En't Hemels boven desen
Soecken, met hert en lust,
Laet het doch zijn bewesen
Dat't Aertsche werdt geblust.
11. Want so men zijn vermaken
Heeft in des werelts stant,
Hoe souden wy dan raken
In het beloofde lant?
Neemt Israel tot Figuire, Die uyt Egypten sijn gaen,
En mochten daer niet duiren,
Souden sy de beloft ontfaen.
12. Alsoo oock nu in desen,
Moet al des Werelts vreugt,
Uyt 't hert gesloten wesen,
In't vergancklijk niet verheugt,
Soo datmen sijn vermaken,
Lust en Liefde daer an hanght;
Paulus leert 't hemels smaken,
Boven het aerdtsche, want:
13. Het aertsche neemt een ende,
Den mensche moet hier van,
Och! of men 't recht bekende,
Als dat komt, wat sal't ons dan
Mogen helpen of baten
Des werelts vreugt en lust;
Soo wy 't eeuwigh verlaten,
Voor ons' ziel waer geen rust.
14. 'tSal zijn een droevigh scheyden,
Wordt de Zaligheyt gemist;
Hoe hoord' wy ons bereyden,
| |
[pagina 233]
| |
Daer 't leven onseecker is;
En na dees' tijt geen ander,
Tot boet' noch beteringh,
Vrienden, hoe hoord' wy malkander
Anspreecken tot 't eeuwigh gewin.
15. En dencken an Christus reden,
Hoe wy wakende moeten sijn,
Als knechten die ter steeden,
Haer Heer verwachten fijn;
Datmen na schrifts verklaren
Niet wordt bevonden, siet,
Als de aten en vrolijck waren,
Dachten, ons Heer' komt noch niet.
16. Hier mee om dit te enden,
Neemt in 't goed' dit vermaen,
Dien ick dit liet doe senden,
Uyt liefde wordt 't gedaen;
Om indachtigh te maken
Ons' angenomen begin,
Of noch d'Hemelsche smake
Is in ons' hert en sin.
|
|