Veelderhande schriftuirlijcke liedekens gemaekt uyt het Oude ende Nieuwe Testament

[Hoe plagh wel // als in verleden dagen]

Op de wijse: In vreugt en druck,, moet vriendt sijn vrient ankleven.

HOe plagh wel eer,, als in verleden dagen
De Christ'nen Heer // malkanders anschijn sagen,

[p. 147]

 

Met liefdens gloet // een jeders hert t' ontsteken,

 

Van eenigh goet // hiefmen haest an te spreken,

 

Men vraegd', uyt 's herten grondt,

 

Of oock 't gemoedt wel stondt

 

Om den Heer te behagen?

 

Stracks elck in groot eenvoudt

 

Beleedt sijn eygen fout,

 

Dies sigh elck ging h beklagen.

 

2. Van wat gemeens // men doen niet veel vertelde:

 

Maer hoemen eens // sijn leven best aenstelde,

 

Op dat men mocht // in Christus liefde blijven:

 

Daer toe elck socht // sijn Broeder an te drijven,

 

Uyt de Rivieren soet// des Paradisse vloedt,

 

Gingh men malkander laven.

 

Elck bracht wat geest'lijcks voort,

 

Uyt Godts troosrijcke woort,

 

Na sijn verleende gaven.

 

3. De een terstont // ging jet tot stichting lesen

 

Uyt reynder grondt // een ander songh na desen

 

Een lof-sangh soet // om't herte te verlichten,

 

En het gemoedt // uyt Godes woort te stichten,

 

Daer sprong den soeten dranck // uyt elck gelovigh ranck

 

Van d' Heylige wijngaerden.

 

Bergen en Heuvels daer // dropen doen met malkaer

 

Van hemels douw op Aerden.

 

4. En 't was gemeen. De Hemelsche gerechten

 

Ontfingh elck een // de wijsen en de slechten

 

Elck bracht wat voort. Haer spreken singen, lesen

 

Was van Godts woort // om zielen te genesen.

 

Men schepte water reyn // uyt 's levens heyl fonteyn

 

Hoe troostigh moest dat wesen?

 

Daer 't soo plag te geschien // in't geselschap van dien

 

Door liefde in Godts vresen.

 

 

 

Pause.

 

5. Maer nu helaes! is veel het samen-spreken

 

Of van het dwaes // of des naesten gebreken.

 

En d'eygen eer // neemt leyder te veel stede,

[p. 148]

 

Tot meer afkeer // nijt, haet, twist en onvrede.

 

Geen beterschap men siet // dat doch hier door geschiet,

 

Maer doet dees groote schade,

 

Datmen Godts vrede goet // niet na te jagen spoet,

 

Versuymt oock sijn genade.

 

6. Maer gy die draegt, Christus gesalfde name

 

Na vrede jaegt // verbreyt niemants qua fame,

 

Want dat verstoort // vrientschap, liefde en vrede,

 

Blijft by Godts woordt // doet na der Christ'nen zeden.

 

Wie in sonden verstijft // en onboetveerdigh blijft;

 

En vermaent is sachtmoedigh,

 

Doch geen leetwesen heeft // maer u tot anstoot leeft,

 

Mijdt diens gemeynschap vroedigh.

 

7. Weet Broeders dat // en wilt Confidereren,

 

Des Christ'nen padt // die zy moeten passeren,

 

Is smal en glat: Wort oock seer veel bestreden.

 

Doch na de Stadt // moetmen hem vroom betreden,

 

Want der Dromen geluck // staet in lijden en druk

 

Die strijdt gaet voor de krone.

 

Elck loop dan met opmerck // in't voorgestelde perck

 

Na Christus voorbeelt schone.