Veelderhande schriftuirlijcke liedekens gemaekt uyt het Oude ende Nieuwe Testament

[p. 143]

Een Scheyd-liet.

Op de wijse: Fijn Godtvreesende Helden.

HEt scheyden en't vergaren
Heeft beyde sijnen tijt,
Het scheyden baert beswaren,
't Vergaren meest verblijdt.
Waer uyt wy mogen leeren,
Om dach en nacht // te houden wacht,
Tegens de komst des Heeren.

2. Tegens sijn openbaren,

Op dat wy dan met hem,
Mogen vreugdigh vergaren,
In't Nieuwe Ierusalem,
Maer om hier toe te komen:
Moet men het vleysch // sijn lust en eysch
Ontseggen en betoomen.

3. Men moet een affscheydt maken,

Van't sondigh leven boos,
't Onreyne niet aenraecken,
Versaken al't Godloos,
En ydel werelts poogen:
Hoogmoets onrust // en oogen lust,
't Welck menigh heeft bedrogen.

4. Die nu te lange beyden,

Om scheyden uyt de sond,
Die sal Godt van hem scheyden,
En spouwen uyt sijn mondt,
Als Christus we'er sal somen
En scheyden al // het quaet getal,
Des sondaers van de vromen.

5. Hoe bitter sal dan wesen,

Het scheyden voor die geen,
Die Godt niet willen vresen,
Den ruymen wegh intre'en
Als haer dit woordt sal perssen:
Gaet wegh van hier // in't helsche vyer,
In't eeuwig tanden knerssen.

6. En of sy schoon in kuylen,

[p. 144]

 

In holen onder d'Aerdt,

 

Dan soecken wegh te schuylen,

 

En roepen heel vervaert:

 

Bergen wilt ons bestelpen,

 

Voor Godts aenschijn // en helsche pijn,

 

Helaes! 't en sal niet helpen.

 

7. Maer die haer nu bereyden,

 

Te gaen door d'enge poort,

 

Van't sondig leven scheyden,

 

Sullen dit lieflijck woordt:

 

Komt gy gebenedijde,

 

Dan hooren aen // met Christus gaen

 

In't hemelsche verblijden.