Veelderhande schriftuirlijcke liedekens gemaekt uyt het Oude ende Nieuwe Testament
(1700)–Anoniem Veelderhande schriftuirlijcke liedekens gemaekt uyt het Oude ende Nieuwe Testament–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Gy die niet meer int vleesch en zijt.Godt schiep den Man eerst al van den begin,
Blies hem het leven in,
En maeckt' om sijn gewin
Een Vrouwe van sijne beenen,
Den Man tot een hulpe nae zijn sin,
Hy hietse een Mannin,
En heeft haer oock niet min
Geacht, noch willen verkleenen,
Als zijn eygen lichaem,
Zijn vleesch, zijn bloet te saem,
Beminde hy haer puire,
Als zijn eygen vleesch en natuire.
2. Een wijse Vrouwe moet ick prijsen dan,
Wel salich is de Man
Die een verkrijgen kan
Al in de vreese des Heeren,
'T houwelijck is een eerlijck gespan,
Die hem recht hout daer an,
En niet en scheyt daer van,
Malkanderen houden in eeren,
Gy Mannen al gemeyn,
Bemint u Vrouwen reyn
Als u Vleesch en gebeente,
Soo Christus dede sijn Gemeente.
3. Wie soude niet prijsen der Vrouwen aert
Die 's morgens haer verklaert
Als een licht onbeswaert,
Sy doet haer huys gheel verlichten,
Een wijse Vrouwe met den man vergaert,
In 't Houwelijck gepaert,
Is zijn troost en welvaert,
Al moet de Vrouwe somtijdts swichten,
| |
[pagina 129]
| |
De Man haer wederpaer
[W]oont met wijsheyt by haer,
[D]ie in Godts vrese leven,
Want sy is hem van Godt gegeven.
4. Gy mannen veracht niet u vrouwen wijs,
Maer geeft haer lof en prijs,
En eerbaerheyt precijs,
[G]y gaet boven den fijnen gouw,
Haer vriendelijck eerbaer wesen propijs,
Is als der Rosen rijs,
Nae der Schrifen advijs,
Sy is gelijck des hemels douwe,
Een schoone gulden krans,
Een glorie des mans,
Geen schat gaet haer te boven:
Of een wijse Vrouw is meer te loven.
5. Een wijse Vrouwe is haer man een vreugt,
Sy verlengt sijnen jeught,
't Herte des Mans beweeght
Al door haer vriendelijck aanschouwen,
Te rechte gy die wel prijsen meught,
Want sy al door haer deugt
Haer Mans herte verheught,
Als hy bedroeft is door't benouwen:
Een wijs Man doet oock dat,
Troost haer als een broos vat,
Als sy dan troost behoeven,
Seer node soud' hy haer bedroeven.
6. Een wijse Vrouwe, na Peterus woort,
Is onderdanigh, hoort
Haren Man ongestoort,
Op dat sy, die't woordt Godts niet geloven
Soud' mogen winnen door haer accoort,
Sy gaet kuyschelijck voort,
Als den blinden dit spoort,
Merckt dat sy van Godt is hier boven,
Want haer herte niet staet
Nae kostelijck gewaet,
| |
[pagina 130]
| |
Om 't lichaem te vercieren,
Sy is sachtmoedigh van manieren.
7. Sou men niet beminnen sijn Vrouwe jent,
Want sy verlaet present
Al haer vrienden bekent,
Om haren man, uyt reynder herten,
Haer jonste soo vriendelijck tot hem wendt,
Uyt liefden excelent,
Die in haer herte prent,
Al lijdt sy somtijts pijn en smerte,
Haer liefde vergaet niet,
Door armoed' noch verdriet,
Want door haer wijse zeden,
Soo 't Godt beschickt is sy te vreden.
Pause.
8. Wy lesen in Esdra al van den wijn,
En van den Koninck fijn,
Maer dat de Vrouwen zijn
Al veel excelenter beschreven,
Sy gaet te boven den Roosemarijn,
En haer woorden divijn
Zijn den Man een medicijn,
Sy reynigt dat huys hier beneden,
Als water der Fonteyn
Maeckt sy alle dinck reyn,
Van all vylonye,
Dat's een wijs man een melodye.
9. De Mannen hebben seer groot onverstandt
Die haer Vrouwen playsant,
Die staen in haerder hant,
Van herten niet recht en beminnen,
't Is tegen natuir dat seg ick u, want
De beesten op het landt,
Die Godt t'samen heeft geplant,
Elck haer wederpaer seer versinnen,
En houden Godts gebodt,
Daerom gy Mannen sot Die hier in mochten dolen,
| |
[pagina 131]
| |
Merckt wat uw' Godt u heeft bevolen.
10. Desgelijks is een man in zwaer bedwank
Die heeft een vrouwe wranck,
Quaedt, spijtigh, stuir en stranck,
Wil hem niet onderdanigh wesen,
Sy gaet altijdt haren ouden ganck,
Sy wordt haer man een stanck,
Dit maeckt de liefde kranck,
Veel quaedts komt daer uyt geresen,
Och 't is soo zwaer een kruys,
Daer't soo gaet in een huys,
Malkand'ren sy vernielen,
O! dat kost soo menigh haer Zielen.
11. Maer een eerbaer schamele vrouwe vroet,
Die is een Mans behoedt,
Sy doet den armen goedt,
Sy is als een gulden Colomne,
Die verciert staet op een silveren voet,
En als een keersse soet
Op een kandelaer doet,
Verlicht sy dat huys rontomme,
Sy en eet soo men siet,
Haer broodt in luyheydt niet,
Sy is vol Charitaten,
Haer Man mach wel op haer verlaten.
12. Prince, wie soude de vrouwen verkleen,
Die hoort haer deugt verbreen?
Want haer Man wordt gemeen
Door haer vermaert by wijse lieden,
Als hy sit by d'Ouders des Landts alleen,
DUs en achtse niet kleen,
Hier mee wil ick uyt-scheen,
Neemt doch ten goeden mijn bedieden,
Uyt liefden is 't verbreedt,
Tot die de waerheydt weet,
Gedenckt dit al uw dagen,
Op dat wy't namaels niet beklagen.
|
|