Veelderhande schriftuirlijcke liedekens gemaekt uyt het Oude ende Nieuwe Testament
(1700)–Anoniem Veelderhande schriftuirlijcke liedekens gemaekt uyt het Oude ende Nieuwe Testament–
AuteursrechtvrijOp de wijse;Een reyn herte, een vernieut leven.
EEn gebroken hert na Godts behagen,
Om na te jagen den vrede soet,
Voor die woorden Godts een versagen,
Met een verslagen, oprecht gemoet,
Wensch ick u t'samen voor een groet,
Daer toe een goet gesicht altijt,
Dat gy meugt merken, door 's Geests versterken,
Waer af dat gy gevallen zijt.
2. Gout dat doorvyert is sonder beswijcken,
Koopt om verrijcken, doch niet en zwicht,
Koopt salve om u oogen bestrijcken,
Dat u mach blijcken, een klaer gesicht,
Dat u verschijn dat wonderlijck licht,
Wordt soo gesticht, dat gy subijt
Mocht sien van binnen // met hert en sinnen,
Waer af dat gy gevallen zijt.
3. Gy die Gods timmeringe reene,
Met ons gemeene, voortijts waert,
Keert weder tot den verworpen steene,
Christus alleene, geopenbaert,
Tot eenen vasten gront vermaert,
Met hem vergaert dat hy niet wijt
U en verstroye, keert t' zijner koye,
Waer af dat gy gevallen zijt.
4. Komt en smaeckt die hemelsche gaven,
En wilt u laven aen die Fonteyn,
En wilt u niet als arme slaven
Slijck-putten graven, in's wereldts pleyn,
Die sonder water zijn onreyn,
| |
[pagina 59]
| |
Maer in den treyn, der waerheydt met vlijt
Schickt hier u gangen // peynst met verlangen,
Waer af dat gy gevallen zijt.
5. Hoe lieflijck is't wanneer Godts Soonen
En Dochters woonen in goet accoort,
Dat wil ons Godt den Vader jonen,
Met al den genen, die geerne hoort
Dat Goddelijcke suyver woort,
Dus van nu voort om u profijt,
Soo wil gedagtig // nu zijn eendrachtig,
Waer af dat gy gevallen zijt.
6. Het Lam en heeft maer een getrouwe
Bruyt, voor Huys-vrouwe in's Werelts dal,
Een is sijn Duyve, soo ick aenschouwe,
Het bedd' is nouwe, en't decksel smal,
Een Kudd', een Herder, en een Schaep-stal
Isser voor al, na Schrifts belijdt,
End' een Gemeente // op Zyons gesteente,
Waer af dat gy gevallen zijt.
7. Verloren Schaepken, kranck ende teere,
Ten rechten keere, gy wel behoeft,
Verloren penninck, een Vrouw' met eere,
Die is soo seere, om u bedroeft:
Verloren Sone, niet en vertoeft,
Hongerig proeft, met grooter vlijt,
In uwer herten // met droeve smerten,
Waer af dat gy gevallen zijt.
Pause.
8. Daer is noch plaetse voor den aftreder
Om keeren weder, ter vreden bant,
Zijt gy verheven, hoog als den Ceder,
Buygt u doch neder, met u verstandt,
Onder Godts almachtige handt,
Dat in den Bandt, der liefden versint,
Twistig afgrijsen // dat breed' mach rijsen,
Waer af dat gy gevallen zijt.
9. Gy hebt verlaten de eenighede,
Den rechten vrede hebt gy gemist,
| |
[pagina 60]
| |
Liefd' en genade en heeft geen stede
By u, oock mede door desen twist,
Dus hebt gy 's Vaders goet gequist,
Door 's vyandts list, geworden quijt
Zijt gy u kroone // ende pant schoone,
Waer af dat gy gevallen zijt.
10. Wie by hem selven wel meent te stane,
Heeft gae te slane, menigertier,
Dat hy niet en valt uyt die bane,
Die om te gane, soo smal is hier,
Aen d'een zijd' water, aen d'ander vyer,
Vol van dangier, aenvecht en strijdt,
Dus den voorleden // wegh wilt betreden,
Waer af dat gy gevallen zijt.
11. Dit seft de Heere: treedt op die wegen,
Mar siet ter degen, doch voor u wel,
Draegt waer den goeden wegh is gelegen,
Dien sijnd' verkregen, sonder uytstel,
Wandelt daer in, 't is Godts bevel,
U Ziele snel, sal rusten verblijt,
Helpt soo des Heeren // getal vermeeren,
Waer af dat gy gevallen zijt.
12. Moses heeft hem selven geboden
Te laten roden, uyt's Levens boeck,
Oock Paulus van gelijcker moden,
Al voor die Ioden, uyt liefden kloeck,
Om die te verlossen van den vloeck,
In dat versoeck, u oock niet mijdt,
Neemt aen u eerste // liefde, dit's't meeste,
Waer af dat gy gevallen zijt.
13. Barmhertigheyt wil ick van u hande
Geen offerhande, dit woort in siet,
Hadt gy geweten als die vailliande,
Het recht verstande, van sijn bediet,
Den ontschuldigen en hadt gy niet,
Sonder verdriet, vermaledijt,
Maer hadt gebleven // Godts woort beneven,
Waer af dat gy gevallen zijt.
| |
[pagina 61]
| |
14. Oorlof hier mede, wilt des Heeren
Sachtmoedigheyt leeren, met groot ootmoet,
Tot rust der Zielen, vry van verseeren,
Wilt u bekeeren, tot sijn jock soet,
Blijft niet beraden met vleesch en bloedt,
Neemt dit voor goet, 't is uyt geen nijt,
Maer om met tranen // u te vermanen,
Waer af dat gy gevallen zijt.
K.V.M. |
|