Veelderhande schriftuirlijcke liedekens gemaekt uyt het Oude ende Nieuwe Testament
(1700)–Anoniem Veelderhande schriftuirlijcke liedekens gemaekt uyt het Oude ende Nieuwe Testament–
AuteursrechtvrijOp de wijse: O Zion wilt u vergaren.
DE Winter is vergangen,
Ick sie des Meys virtuyt,
Ick sie de Loovers hangen,
De Bloemkens-staen in 't kruyt,
Seer wijdt dat sy ontluycken,
Sy staen in haer saysoen,
De Kruyden lustig ruycken,
De Mey staet schoon en groen.
2. Ik meyn de Mey met desen,
Die de werelt niet siet,
Dat is 't Geloov' gepresen,
Kruyt, Gras, en meyn ik niet,
Maer alle vruchtbaer rancken
In Christum den Wijngaert,
Die Godt loven en dancken,
Dit sijn Druyven vermaert.
3. De Vyg-boom staet ontloken
Met botten uytgebloeyt,
De Wijnstock soet van roken
Seer vruchtbaer dat hy groeyt,
Godts uytverkooren songen
Daer een seer soet accoort,
met nieu geloov'ge tongen,
Soeter sanck was noyt gehoort.
4. Mijn Geest verjubileerde
Van desen Lof-gesanck,
Mijn hert' hem ommekeerde,
En gaf Godt prijs en danck,
Doen ginck ick my vermeyen
| |
[pagina 49]
| |
In Syons Hof playsant,
En socht mijn Lief met schreyen,
Die ick te Ierusalem vandt.
5. Ick gaf hem mijne trouwe
De Bruydegom triumphant,
Hy nam my tot sijn Vrouwe,
Stack een Rinck an mijn hant,
Wie soud' de groote vreughde
Doch mogen spreecken uyt?
Hy riep (dies ick verheugde)
Komt Dochter, lieve Bruydt.
6. Komt hier, mijn Bruydt, mijn schoone,
Aensiet nu dees contrey,
Ontfangt nu uwe Kroone,
En maeckt niet meer geschrey,
Gy moet, O schoone Roose,
Onder de doornen fel
Wassen een kleyne poose,
En lijden groot gequel.
7. Van boven uyt den hogen
Werdt gy mijn Bruyt besproeyt,
Hoe kan de Boom verdrogen
Daer de Fonteyn op vloeyt?
Windt, koude, vuyer, noch hetten
en heeft aen hem geen vat,
Geen dinck en mach hem setten,
Van hem en valt geen blat.
Pause.
8. Op seven Bergen pleyne
Stonden Roos' en Lelyen goet,
En oock seer veel Fonteynen
Vol melck, en honigh soet,
Ick hoord' boven Musijcke
Singen met soet geluyt,
De Edel' Bruyt Cantijcke,
Dat Tortelduyfken ruyt.
9. Mijn tong' mach't niet vermonden,
't Verstant is veel te kleyn,
| |
[pagina 50]
| |
Geen Mensch en kan 't doorgronden,
Die schoone vreught gemeyn,
Als my mijn Lief ontmoete
Die hem tot mywaert dee,
Lieffelijck hy my groete,
Met eenen kus des vree.
10. Een Druyven-koffer pleyne
Is mijn Vrient delicaet,
Een bussel Myrrhen reyne,
Een appel-Hof, Granaet,
Sijn oogen als Duyven oogen,
Ons bedde groenet fijn,
't Huys balcken sonder drogen,
Ceder, en Cypressen zijn.
11. Tot Saron wast een Blomme,
Een Roos in't soete dal,
De wreede doorens kromme
Staken daer over al,
De Sonne quam haer pijnen,
Steken als brant en gloet,
Maer schaduw' door 't omschijnen
Maeckte haer smerte soet.
12. Sijn aenschijn is soo rustigh
Als Cruydt-hof roosen lustigh
Van Myrrhen vloeyt vayliant,
Sijn handen, wilt dit hooren,
Als gouden ringen jent,
Vol Turkoysen, als Yvooren
Is sijn Lichaem present.
13. Hy is in mijner herten
Gedruckt als Zegel bloot,
Noot, angst, pijn, druck oft smerte,
Sweert, honger, vyer, noch doodt
En sal my mogen scheyden,
Als hy my bystandt doet,
Dus wil ick hem verbeyden
Bewaert Heer' mijnen voet.
| |
[pagina 51]
| |
14. Prince Godt van hier boven,
Vader, Soon, Heyl'ge Geest,
'T is recht dat wy u loven,
Gy die ons ziel geneest.
O Heere wilt my stercken
In alle lijdens noot
O Godt wil in my wercken
Volstandigheyt ter doot.
|
|