Veelderhande schriftuirlijcke liedekens gemaekt uyt het Oude ende Nieuwe Testament

[p. 20]

Een Nieuw-Jaers Liet.

Op de wijse: Johannes sprack met woorden soet.

BRoeders en Susters hier vergaert,
Dit het is tot leering' geschreven,
(Tot Godts prijs, soo Paulus verklaert)
Tot een Nieuw-Iaer al sonder sneven;
Ick doe u wenschen hier beneven:
Godts liefde ende vrede klaer;
En Barmhertigheyt verheven,
Tot eenen groet in't Nieuwe-Iaer.

2. Nu was ick wel van sinnen noch,

Om te verhalen dees' gedigten:
Maer ick ken my onweerdigh doch,
Dat ick u sou' soeken te stichten;
Om doch in 't goede niet te swichten,
Of dit daer toe mocht dienen maer:
Om slappe handen op te richten;
En losse knyen in 't Nieuwe-Iaer.

3. Laet ons gedenken nacht en dach,

An die beloften sonder sneven:
Die wy den Heere met geklach,
Uyt onse mondt hebben gegeven,
Om hem te dienen al ons leven:
Al in der swackheyt voor en naer,
Wy mogen 't wel proeven met beven;
Hoe 't met ons staet in 't Nieuwe-Iaer.

4. Wie an den ploeg hout en omsiet,

Is tot Godts rijcke niet bequame,
Gedenkt Lots vrouw, so Christus riet,
En wie 't harnas andoet eersame,
Mach hem niet roemen ofte blamen:
Maer die het af-leyt openbaer,
Dus moet wy strijden nae 't betamen,
Om te verwinnen in't Nieuwe-Iaer.

5. Den mensch lijkt dikwijls haest an 't end'

Van alle hoop' en troost verloren:
Door tegenspoet ende eelend',
En als men overdenckt Godts Toren;

[p. 21]

 

Dat die quaetdoenders staet te voren,

 

En hoe 't namaels sal toe-gaen zwaer;

 

Dus moet wy anhouden wilt horen,

 

En niet verflouwen in't Nieuwe-Iaer.

 

6. Soo dunckt my 't is den besten raet,

 

Ons op den Heere te verlaten,

 

En ons genoegen in kleyne staet:

 

Salomon schrijft Troost'lijck wilt vaten,

 

Doen hy doorsocht had' veele staten,

 

Dat alle dinck doch ydel waer;

 

't Is best wel doen, en zijn met maten

 

Vrolijck in't arbeyt, in't Nieuwe-Iaer.

 

7. Al worden wy veracht versmaet,

 

Van veel menschen die ons benijden:

 

Soo 't om wel doen geschiet verstaet

 

Soo hebben wy ons te verblijden,

 

Dat wy het weerdig zijn te lijden;

 

Wy moeten Christum volgen naer,

 

Den knecht mach zijn tot geenen tijden,

 

Boven sijn Heer, in't Nieuwe-Iaer.

 

8. Het is doch maer een korten tijdt,

 

Des menschen levent hier op eerden,

 

Soo de verduldige Iob belijdt:

 

Iae als een bloem van kleyne weerden;

 

O Mensch loopt niet als wilde peerden:

 

Merckt op den tijdt als d'Oyevaer

 

Och dat wy levende 't sterven leerden:

 

Nu alle dagen in't Nieuwe-Iaer.

 

9. Mogt wy voortaen neerstiger zijn,

 

In den wijngaert sonder vertsagen:

 

't Is al de elfste uyr dunckt mijn,

 

Want wy hebben nu niet te klagen;

 

Van veel arbeyt, noch hiete dagen,

 

Ons Meester is soo goeden Vaer:

 

Een pennink laet ons wel behagen,

 

Dat eeuwich salich Nieuwe-Iaer.

 

10.Al is u dit doch wel bekent,

 

Of ick het u niet openbaerde:

[p. 22]

 

En in de waerheyt gesterckt bent;

 

Nochtans uyt liefde als d'onwaerde:

 

Tot 's Heeren prijs ick dit verklaerde,

 

Duyd't het na Liefden aert eenpaer,

 

Ick derft mijn pont niet in de aerde

 

Begraven met dit Nieuwe-Iaer.

 

11. Oorlof hier meed' ik sluyten moet,

 

Neemt het in't goed' aldus geschreven:

 

Laet ons malkander gedencken goet,

 

Dat wy ten eynde sonder sneven:

 

Doch nae des Heeren wille leven;

 

Ick wens dat Godt ons alle-gaer,

 

Door sijn genade belieft te geven,

 

Het alderbeste Nieuwe-Iaer.