Veelderhande schriftuerlijcke liedekens

141. Na die wijse. Ueriubileert.

MInen gheest die heeft altoos verlanghen
Om van dit vlees verlost te zijn
Want my die sonde neempt gheuangen
Dies lijdt mijn herte een groote pijn

En hoe dat ick altoos moet strijen
Dat weten si wel diet hebben gheproeft
Ick worde bestormpt van alle zijen
Waer door ick dick ben seer bedroeft.

Ick heb wel dick eenen goeden wille
Maer het voldoen en vindt ick niet
Daerom moet ic hier af swijghen stille
Want van my seluen en mach ick niet.

Maer als ick dan Gods goetheyt aenschouwe
Soo wort minen gheest weder om verweckt
Dat ic zijn woort vast betrouwe
Hoe seere my tquaet oock daer af treckt.

Sijn woort en sal ick nemmermeer laten
Want het gheeft my soo stercken moet
Dat ick met recht tvleesch moet haten
Al vallet alle sinnen hart en onsoet.

Mocht mi Gods goetheyt altijt gebueren
Soo leefde ick vry sonder verdriet
Uerblijden sou ick tot allen vren
Want sonder hem en can ick niet.

Maer die dit Liedeken eerstmael stelden
Sy conuerteerden in haren sin
En veel vianden haer daghelijcx quelden

[fol. R6v]

 

En Godt seynt haer altoos zijn gratie in.