Veelderhande geneuchlijcke dichten, tafelspelen ende refereynen

(1977)–Anoniem Veelderhande geneuchlijcke dichten– rechtenstatus



[pagina 64]
Hoe een ghesel een Dienstmaeght vrijdt, seer ghenoeghlijck om te lesen. aant. Het is onlangs ghebeurt op eenen maendagh Als ick smorghens vroech te venster wt sagh, Dat een jongh ghesel seer wel ghedaen Gins en weer, is wandelen ghegaen, Wat hy soo vroegh mocht maken daer Worde ick van hem terstont ghewaer, Want voort quam by hem opter straten Een jonghe maeght met sedighen ghelaten Ende sy bood hem vriendelijck goeden dagh. Hy sprack: ick danck die liefste die ick oyt sagh, Ick heb seer lang na v ghebeyt. Sy sprack: waerom? seght my bescheyt, Wat wout ghy mijn besonders gheuen. Mijn goet, mijn bloet, mijn lijf en leuen, Sprack hy: sal gantsch end' al v zijn alleen. Och ghesel sprack de Jonckvrou neen, Ws goets en beghere ick niet Ghy soud't my brenghen int verdriet Want ghy hebt nau soo veel goets coen Als ghy daghelijcx meught verdoen, Met sluymen, duymen, dach en nacht Behaluen dat v de Mom-schans of draeght,
[pagina 65]
aant. Met Kaerten, ende ander quaet spel V hoerery ick noch swijghen sel, Eer ghy v weeck-huer comt te beuren Ist al deur ghebracht een weeck te veuren, Blijft noch by wijlen schuldich daer toe V kleederen, hemden, ende schoe. Hy sprack: mijn liefste Jonckvrou schoon Wat sal een jongh ghesel doch met geldt doen, Als ick inden Echten staet met v come Als dan sal ick mijn houden nau en vrome. Ja swijght vry stil sprack zy: daer van Ick weet wel ghy soud willen dan, Van Maendagh totten Sondagh vieren Jae vroegh en spade ghaen te bieren, Huys-raet versetten, ende vercoopen Laten wijf en kinderen hongherigh loopen, En als t'wijf sulck heur woude beklaghen Soo soud' sy dapper worden geslaghen. Hy sprack dat ick nu sparen woude t'Gheselschap mijn verachten soude, En my als een praccher schelden Sy sprack: soo gaet wech als den ontstelden, Ist dat niemant van v allen yet en behoude
[pagina 66]
aant. Ghewisselijck ick dan niet wenschen en woude, Vwer ghesoden oft ghebraden. O Jonckvrou sprack hy: wilt v beraden, Acht niet mijn goet, maer meer mijn lijf Die v begheert heeft tot zijn wijf, Voor alle anderen op eerden. Sy sprack: ten is mijn al niet van weerden, V ghelaet my gantsch niet en velt Om dat ghy v niet schickelijck aen en stelt, V kap is v soo kael gheschoren Ghelijck voortijts waren de Doren, Ziet hier hebt ghy een Katten-baert Die wast seer wilt na der Turcken aert, Hoe is v kleedt behackt, en besneden Gheheel na der lantsknechten zeden, Jae vande voeten totten hoofde. Jonckvrou sprack hy soo ghy mijn gheloofde Soo woud ick my verwennen met vreught Mijn hart is rijck van aller deught. Sy sprack: hoe mach in wilden schijn Een deughtsaem hart verborghen sijn? Soo ghy doch met ontuchtigen woorde, V hoeren niet en laet aen allen oorde, Met vloecken en zweeren aen allen zijden, Met lasteren en schelden de eere af snijden, Van ons dienst-maeghden, die ghy begect,
[pagina 67]
aant. Niet dan op oneere ghy toe legt, Oock quetst ghy dickwils d'een den ander, Kijft en vecht onder malcander, Houwen keruen dan gheschiet, Daer na ghy v ten krijgh versiet, Ende den luyden met stelen praemt, Gheen ondeuchden ghy v schaemt, Hieruyt ick seer wel kan versinnen, Hoe t'hert moet sijn ghestelt van binnen, Vwer ick my niet wenschen en woude. O Joncvrou, sprack hy, ghy en soude, Alle dit gantsch niet mercken an, Want alsoo moet wesen een frisch jong man, Nae der werelt loop, met zijn bedrijf, Ende niet houden als een outwijf. Die Joncvrou sprack, dat is het grootst, By v ghesellen het alder snootst, Dat d'een den ander vervoert, Tot boeverye, t'welck niet en gheboert, Een deuchdelijck en eerlijck man met bescheyt, Maer den quaden zijn haest verleyt, Ende wie nae goet ende eere staet, Is by u als onwaerdich versmaet, Maer die daer is van boevery vol,
[pagina 68]
aant. Wilt, ontuchtigh, van sinnen dol, Met suypen, spelen, verteert zijn goet, Ende gheenen meester goet en doet. In plaets van wercken kunt ghy v treken, Van hooghmoedicheydt wel uyt spreken, Veel ghesellen zijn vol bedrogh en list, Maer waert dat ick sulcx van v wist, Soo soudt ghy by mijn gantsch onwaert zijn. O schoone Jonckvrou alderliefste mijn, Sprack hy: ziedt niet aen mijn lijf noch goet Noch oock mijnen jonghen dommen moet, Maer mijnen dienst, vroegh, ende laet Hoe vriendelijck is v groet op straet, Om ghenade te verweruen van dy. Sy sprack: dat selue heeft by my, Kleyn gonst verworuen, lieve ghesel Want slechte liefde draegh ick oock wel, By dien die by der nacht om lopen Ghelijck de Woluen huylen en roepen, In alle straten wijt en verren Als de jonghe Kalueren sy blarren, By wijlen gaet ghy malkanderen slaen Ende anders veel boeverijen bestaen, Want dit zijn de rechte nacht-raven Die de ghalghe dickwils na drauen, Ende krijghense oock op t'leste fijn
[pagina 69]
aant. Voorwaer ghy soud oock sulck een zijn, Nu packt v stracx, en wilt henen ghaen Want uwen dienst, en staet my niet aen, Terwijl ghy boefachtigh en moetwilligh zijt Soo wacht ick my voor v tot aller tijt, Want gantsch, end' al so twijfelt my Ofter noch yet goets mocht comen van dy, t'Moet vroegh buyghen verstaet dit wel Dat een ghoeden haeck worden sel. O Jonckvrou seyde hy onvervaert Wy en zijn niet al van quader aert, Ghelijck ghy nu op ons vermoet. Jae sprack de Jonckvrou: dat is ghoet Soud'men niet vinden onder alle de ghesellen Sommighe die haer eerlijck aen stellen, Redelijck teghen de werelt en Godt Ende hen niet tot der boosen Roth, En keeren want dat waer jammer groot, Daer wint menigh ghesel eerlijc zijn broot, Van sulcken ic my een uytkiesen wil, O Joncvrou sprac hy, zwijght daer af stil, Ic ben doch oock der selver een, Sy sprack: daer af sijt ghy gheen, Ghy sou 't wel anders uwen arbeyt,
[pagina 70]
aant. t'Huys sitten doen met neersticheyt, Oft gaen uyt wercken met gantscher vlijt, Ghy verslaept het meeste van uwen tijt, Ende gaet hier noch ledich opter straet, Daerom my nu met vreden laet, Ende versiet aen een ander oort O Joncvrou verstaet van my een woort, Sprac hy ick wil mijn korts bekeeren, Ende stellen my nae goet ende eeren, Ghy weet wel wijsheyt comt niet voor Jaren, My is int gheselschap wedervaren, Seer kleyne liefd, maer ontrou groot, Des geve ick v my ghevanghen bloot, Vergeeft my dit ende dan niet meer, Indien ick my niet cors en bekeer, Soo en hebt geen gheloove meer aen my Sy sprac: wel aen, ic wil op dy, Acht nemen een half Jaer, Ende soo ghy u bekeeret gaer, Dat ghy v deuchdelijck hout allen tijden, Ende het quaet gheselschap wilt mijden Wanneer ghy aen-neemt een tuchtich leven, Als dan wil ick v antwoort gheven, Soo ghy dan wat op my begheert,
[pagina 71]
aant. Maer nu ist haestelijck van my keert, Ende maeckt v flucx uyt mijnen weghe. Soo haest hy van haer dese afscheyt krege Ging hy van haer t'heeft hem verdroten, Te vergeefs heeft hy sijn pijl gheschooten Zijn zaeck en trefte hy niet op dat pas Want hy hem sijn Legende soo cort las, Ende haelde hem over die hekel vry Zy verklaerde hem die Text met die Glose daer by, Maer oft zy selfs in al haer handel Recht heeft ghedaen, sonder mis-wandel Coopt ghy gheen glas ick denc wel neen Wt hooghmoedicheydt sprack zy dese reen. Finis. Mochten schoone woorden koude afkeeren, Ick soude mijn kleederen wel moghen ontbeeren, Amoureuse ghedachten, By daghen by nachten, Doen druck verpachten, Wilt v dies wachten. Ick heb verstaen, en oock onthouwen, Dat heete liefde wel kan verkouwen.

Vorige Volgende

Hoe een ghesel een Dienstmaeght vrijdt, seer ghenoeghlijck om te lesen. aant.