Vaderlandsche gezangen

[p. 4]

De 7den augustus 1788.

Wys: Daar komt ons Vader Hooft weer aan.

CLORIS.

 

Myn Damon I waarom juicht al 't Land?

 

Hoe is 'er zulk een vreugd?

 

'k Hoor zang en dans aan allen kant,

 

Een ieder schynt verheugd;

 

Word ook een lief en jeugdig Paar,

 

Ontvonkt door 't minnevuur,

 

Verëenigd voor het Echtaltaar,

 

Geleid door Vrouw Natuur?

DAMON.

 

Neen, Cloris! Pruissen's Ryksvorstin,

 

Des Grooten Fredrik's Nicht,

 

Des Vyfden Willem's Gemalin,

 

Zag op deez' dag het licht;

 

Men viert thans haar geboortestond

 

Met alle praal en pracht,

 

Men juicht en zingt, en danst in 't rond

 

Voor Haar en haar geslacht.

[p. 5]

CLORIS.

 

Voor haar?....wier ziel van Heerschzucht blaakt,

 

Hoe!... die in dit gewest,

 

Bataaven tot haar slaaven maakt,

 

Die dit Gemeenebest,

 

Dit oudtyds zoo gelukkig Land,

 

Geheel heeft omgekeerd,

 

Door wie het vuur van Tweedracht brandt,

 

Wordt die nog dus geëerd?

 

 

 

*_**

 

 

 

Hoe! viert men haar Geboortedag?

 

Door wie zich 't vruchtbaar veld,

 

Met Burger bloed bezoedeld zag,

 

Gestort door vreemd geweld;

 

Door vreemd geweld zit ze op den troon,

 

En zwaait den yzren staf,

 

Gevloekt by iedren Bato's Zoon,

 

Tot aan den dood en 't graf.

 

 

 

*_**

 

 

 

Neen, Damon! 'k gruw van zulk een vreugd,

 

Die Eed en Pligt verbant,

 

Aan 't Vaderland wyde ik myn jeugd;

 

Ik leef voor 't Vaderland:

 

Hy, die my mint, denke ook als ik,

 

Zo niet, 'k verächt zyn hand;

 

'k Leef voor U tot myn jongsten snik,

 

Rampzalig Vaderland!

[p. 6]

DAMON.

 

Neen! lieve Cloris! 'k denk als gy,

 

Gy kent myn teder hart,

 

Myn hart vervloekt de Dwinglandy,

 

En ziet 's Lands ramp met smart;

 

Doch, Cloris! houd slegts goeden moed,

 

Dat uwe vrees verdwyn',

 

't Gestortte Vaderlandsche bloed,

 

Zal eens gewrooken zyn.

 

 

 

B.

 

 

 

*_**