Vaderlandsch museum voor Nederduitsche letterkunde, oudheid en geschiedenis. Deel 4

[p. 259]

Graf- en gedenkschriften te Augsburg, te Basel en elders.

Het is niet in onze dagen, dat men voor het eerst verzamelingen van graf- en gedenkschriften aen het licht brengt. Reeds by den aenvang der zeventiende eeuw, toen de geleerden moede waren geworden zich met de Oudheid bezig te houden, en ook het voornaemste, dat dit tijdvak opleverde, bekend en uitgegeven was geworden, vestigden zy hunne aendacht op datgene, hetwelk in hun vaderland, of elders in Europa van latere tyden voor handen was. Zy begonnen te begrypen, dat dergelyke gedenkschriften ook belang hebben, en ons nader raken dan die der Grieken of Romeinen, en uit dien hoofde verdienden te boek gesteld te worden, om ze aen het nageslacht te laten overgaen.

By ons was de Antwerpenaer Francies Sweertius, de eerste, die verzamelingen van dezen aerd uitgaf. In 1608 verschenen te Keulen, by Bernardus Gualterus, de Selectae Christiani Orbis deliciae ex Urbibus, Templis, Bibliothecis, et aliunde, en ten jare 1624 kwam by den zelfden drukker eene tweede veel vermeerderde uitgave van de pers. Intusschen had Sweertius, in 1613, te Antwerpen, by Bellerus, onder den naem van Monu-

[p. 260]

menta sepulcralia et Inscriptiones publicae privataeque ducatus Brabantiae, eenen, voor dat gedeelte van ons vaderland, zeer belangryken bundel, in het licht gezonden; en daerop volgden nog zyne Epitaphia ioco-seria, latina, gallica, italica, lvsitanica, belgica, welke in 1623, insgelijks te Keulen werden gedrukt.

Terwijl deze geleerde aldus by ons het voorbeeld gaf, kwamen in andere landen onderscheidene verzamelingen van graf- en gedenkschriften uit. Ik heb voor my liggen: Vrbis Basil. Epitaphia et Inscriptiones omnivm Templorvm, Curiae, Academ. etc. aliar. aedivm pvblic. Lat. et German. Dit boek, hetwelk Johannes Grossius, pastoor van S^te-Lenaerts kerk, te Basel, tot verzamelaer had, kwam in 1624 van de pers⁽¹⁾. In het zelfde jaer zagen ook het licht: Epitaphia Avgvstana Vindelica ab. annis. fere. sexcentis vsq. ad. nostram. aetatem conqvisita labore et impensis Danielis Praschii Salisbvrg-halensis⁽²⁾, een bundel, die nog vry uitgebreider is dan de eerste. Hy bestaet immers uit drie afdeelingen, waervan de laetste, aen het einde met eenen afzonderlyken titel, die Fŭrnembsten vnnd Schŏnesten Teutschen Grafschrifften, die in groot getal zijn, inhoudt.

Beide werken, zoo wel dat van Grossius als dat van Prasch, bevatten eenige gedenk en grafschriften, die voor ons vaderland, onder het een of ander opzicht, belang hebben. Daer die twee boeken hier te lande zoo goed als onbekend zijn, dacht ik hier eene plaets te mogen inruimen, voor al wat daerin op Nederland betrekking heeft, en in hier te lande uitgegevene boeken niet voorkomt.

Zie hier wat er te Augsburg gevonden werd:

(1) Basileae, Sumtibus Joan. Jacobi GhenatI, Acad. Typographi. In-8^o.

(2) Apud Brunonem Smitz Bibliopol. Aug. Anno. Orbis. Red M.D. CXXIV.-M.D.CCXXVI. In-4^to.

[p. 261]

I.

In den ommegang der hoofdkerk - In ambitu summi Templi, - las men het volgende:

Gloria Belgarum tumba hac requiescit Iannes

Rutilius, Mariae prima columna Scholae

Hic velut omnifica formavit in arte juventam,

Sic vsu docuit mystica scripta pio.

Ergo Scholae aeternae coelesti sede potitus,

Hic studio sentit praemia digna suo.

obiit. kal. septemb. mdlxxxvii⁽¹⁾.

Wie deze Jan Rutilius geweeest is, kan ik niet zeggen. Noch by Foppens, Paquot, en onze andere gewone biographen, noch by Jöcher, die onderscheidene Rutiliussen opnoemt, heb ik iets over hem aengetroffen.

Uit het grafschrift blijkt, dat hy de eerste bestuerder, of een der voornaemste leeraers is geweest van de Maria-school, te Augsburg, en dat hy op den 1^sten September 1587 stierf.

(1) D. I, blz. 27.

II.

In de kerk der Preêkheeren aldaer bestonden de drie volgende opschriften, die reeds door Sweertius⁽²⁾, doch niet in alles getrouw, werden uitgegeven:

Catholico. regi. hispaniarvm

d. imper. caesaris. maximiliani. avg.

et. Mariae. D. Bvrgvndiae. Filio

qvi. vix. ann. xxviii. m. iii. d. xi.

ob. brvgis. florentiss. aetate

(2) Deliciae, blz. 532.

[p. 262]

 

magna. r.p. christianae. iactvra

 

relictis. patre. et pvpillis

 

carolo. rege

 

et

 

ferdinando. principe. hispaniarvm

 

an. sal. mdvi. kal. octobr

 

ob. vitae. eivs. felicitatem

 

f. ioan. fabr. devotiss. posvit

 

a. christi. mdxix.

III.

avg. pio. felici

hvng. dalm. croatiaeq. regi

qvod

svvm. avst. archidvcatvm

ac. etiam

rom. imp. pacatvm. reddiderit

avxerit. ampliaverit

qvodq. philippvm. filivm. et. carol. nepot

hispaniarvm. reges. constitverit.

vixit. ann. lxiii. mens. ix. d. xix.

ob. welsae. die. xii. ian

salvtis. an. mdxix

regni. anno. xxxiii

princ. opt.

christianaeq. religionis

acerrimo. propvgnatori

fr. ioan. fabr. avgvst. theologvs

maiestatis. svae. a. consilio

devotiss. faciendvm. cvravit. atq. posvit

mdxix.

[p. 263]

IV.

caes. friderici. iii. pronep

caes. maximil. avg

et

ferdinandi. magni. hispaniarvm. regis. nepoti
philippi. et. ioannae. hispaniar. regvm. filio

ob. felicem. eivs. electionem

ab. vniverso. popvlo. desideratam

de. se. an. aetat. xx

vnanimi. principvm. elector. consensv

factam

iv kal. ivlias. an. mdxix

principi. clementiss.

fr. ioan. fabr

theologvs. ordinis s. dominici

devotiss. posvit

an. reparationis. hvmanae

mcccccxx⁽¹⁾

Op dit gedenkschrift volgt nog een vierde, in den zelfden smaek, ter eere van Ferdinand, keizer Karels broeder, en insgelijks door den preêkheer Jan Faber opgesteld. Daer echter Ferdinand niet onder onze vorsten gerekend wordt, heb ik het weggelaten.

Prasch stelt aen het einde der latijnsche grafschriften van Augsburg, eenige andere, die volgends hem aldaer vervaerdigd waren, maer elders werden geplaetst.

(1) D. I, bl. 70-72.

V.

Dit was te Aisteten, een Beijersch dorp, in den Opper-Donaukreits, te lezen:

[p. 264]

 

ioan. iacobo. fleckhamero

 

eqviti

 

d. alberto

 

archidvci. avstriae

 

a. consiliis

 

et. secretioribvs

 

ac

 

eivsd. consilio

 

statvvm. atq. avlico

 

a. germanicis. secretis

 

vi. cal. ivl. a. mdcxi

 

brvxellae. pie. defvncto

 

ioannes. christoph

 

ioannes. philippvs

 

fleckhameri

 

a. aisteten

 

et

 

sabina. fleckhamera

 

hieron. schoreri. vx

 

fr. svo. chariss

 

deb. gratitvd. e.m.h.v. pp.

 

an. mdcxviii⁽¹⁾

De verzameling bevat ook een gedenkschrift door dezen Jan Jacob Fleckhamer, met zyne zusters en broeders, aen hunne ouders toegewijd⁽²⁾.

(1) D. I. bl. 238.

(2) D. II. bl. 13.

VI.

Te Augsburg zag men, naer het schijnt, nog het volgende:

anno. nati. christi. salvat. nost. mdl

mens. febr. die. xxiiii

obiit. ingenvvs. adolescens

[p. 265]

 

conradus herwardvs

 

d. georgii. herwarti

 

inclitae. avgvstae. vindelicorvm. patricii ord

 

filivs

 

anwerpiae

 

ibidemq. sepvltus

 

vivat. in christo

 

 

 

o iesv. crvcifixe. miserere. mei⁽¹⁾.

Nato, quem merito genitor dilexit amore,

Affectu patrio, haec en monumenta locat:

Conrado juveni pater ipse Georgius Herwart,

Consule nam genitus patricioq; patre,

Moribus ingenuis, castus, pietate modesta,

Integer, et patriis sedulus officiis.

Augusta Imperii patria qui natus in urbe,

Huic Anwerpia nunc ossa sepulta tenet,

AErumnas mundi Fato dictante reliquit,

Cum Christo viuet tempora cuncta suo.

o. iesv. christe. miserere. mei.

(1) D. III, bl. 5. - Aen het hoofd van dit grafschrift, hetwelk by Prasch, te midden van andere, die te Augsburg of in de omstreken voorkwamen, te vinden is, staet het woord: Antwerpianum. Moet men misschien daeruit besluiten, dat het eerste gedeelte van dit grafschrift, te Antwerpen, in de eene of andere kerk geplaetst was geweest?

VII.

De volgende zerk, in den kruisbeuk der O.-L.-V. Kerk, in gemelde stad Augsburg, liggende, levert een der belangrijkste opschriften van alle, die ik aen het boek ontleen. Het luidt aldus:

Hie ligt begraben der Ehrnvöst und Kunstreich Martin Boets von Brussel in Brabant, desz Wolgebornen Herren Jacob Fuggers Musicus, dem Gott genad. Obijt 1583. den 1 Decemb.⁽²⁾.

(2) D. III. bl. 50.

[p. 266]

Zie daer nog eenen onzer landgenooten, die onder de vermaerde toonkunstenaers der zestiende eeuw mag gerekend worden. De vermogende Fugger zoû geenen man van middelmatig talent in zynen dienst genomen hebben. Boets bleef aen den heer F.J. Fétis, die zoo veel opzoekingen gedaen heeft over de mannen, die de toonkunst beoefenden, onbekend⁽¹⁾.

Hiertoe bepaelt zich al het voor ons belangryke, dat ik in het boek van Prasch heb aengetroffen.

Onder de graf- en gedenkschriften van Basel, door Jan Grossius uitgegeven, vind ik:

(1) De naem Boets komt niet voor in de Biographie universelle des Musiciens et bibliographie générale de la Musique. Brux. 1835, D. II. Zelfs ook niet in de nieuwe uitgave van 1860.

I.

In den middenbeuk van de kerk van Sinte-Lenaert:

Anno M.D.LXIV. 26 April. starb die Edel Fraw Francina von Bomberg bey Antorff, Herren Balthasar Ravalasci von Meyland, Burgers zu Basel, Ghegemahel⁽²⁾.

(2) Bl. 157.

II.

In de kerk van Sint-Marten, in den middenbeuk:

Haeredes Lectori S.

Anno m. d. lxiii. Junii xxi.

obiit

in Christo Salvatore nostro

Nob. et Clariss. Vir

pavlvs Hochsteter i.c.

Cujus memoriam Amici,

Cadaver hoc Sepulcrum,

d.o.m. Animam

habent,

Aet. an. xxxix⁽³⁾.

(3) Bl. 199.

[p. 267]

Alhoewel niets bewijst, dat deze Hochsteter een Nederlander geweest zy, heb ik toch dit grafschrift opgenomen, omdat leden van dit geslacht te Antwerpen, in de zestiende eeuw, gevestigd waren, en aldaer tot heden toe eene straet hunnen naem behouden heeft.

III.

In het klooster der Karthuizers, op den koor:

Anno Domini m. cccc. xxxiii.

22. d. mens. Septemb.

obiit

Rev. in Christo Pater,

Dn. Svedervs de Cvlenborch,

Dei gratiâ Episcopus Trajectens.

Cujus anima requiescat

in pace. Amen⁽¹⁾.

(1) Bl. 267.

IV.

In den grooten pand van het zelfde klooster:

Anno Domini m. cccc. xxxii...

die Veneris, tertiâ mens. Jul.

obiit

Venerabilis Vir

Dn. Petrvs de Arssen,

Praepositus et Archidiaconus

Arnheimens.

Anima ejus requiescat in pace.

Amen⁽²⁾.

(2) Bl. 273.

V.

Nog in den zelfden pand:

Anno Domini m. cccc.....

in festo annunciationis gloriosissimae

[p. 268]

 

Virginis Mariae

 

obiit

 

Honesta Domina

 

Adelheidis de Wyse, de Davantria.

 

Cujus anima requiescat in pace⁽¹⁾.

(1) Bl. 280.

VI.

Op het kerkhof van Klingethal, by Basel:

In honorem doctiss. Viri

D. Cornelii Monsma

Leovard. Frisii

LL. Cand.

prope Basileam nefariè interfecti,

in Rhenum abjecti

et post menses aliquot

inventi.

Quid juvat Italicas longè convisere terras?

Quid juvat ad doctae Palladis ire sacra?

Per varios casus et per discrimina rerum

Huc illuc trahimur, sors mala semper adest.

Vidimus in juvene hoc Patriam linquente, Minervam

Semper amante sacram, mors tamen hunc rapuit.

Ah mors deploranda fuit, scelus, impiè latro,

Quantum commissum est, cui struis insidias!

Vir fuit insignis, quem tellus Frisica amabat,

Spes erat et Patriae, stemmatis atq; sui.

Nulla proles matris superest. Nos vidimus ante

Sex annos matrem, tristiamq; gravem.

Quid lacrymae prosunt, lacrymis non fata recedunt;

Sors hominum varia est: haec tua Monsma fuit.

Cecinit et posuit Matthias à Viersen Jun. Leovard. Fris. Basil. 23 Maji M.DC.XIV⁽¹⁾.

(1) Bl. 288.

[p. 269]

Ik deelde vroeger dit grafschrift aen M^r J. Dirks mede, die het in de Vrye Fries⁽¹⁾ opnam, en er eenige belangryke aenteekeningen over de geslachten Monsma en van Viersen byvoegde.

Grossius geeft ook als te Basel bestaende, een gedenkschrift ter nagedachtenis van Vesalius, dat men ook by Sweertius aentreft⁽²⁾; en het volgende ter eere van Erasmus, hetwelk in het huis van den vermaerden boekdrukker Froben, of Frobenius, te lezen stond⁽³⁾:

(1) D. III, Leeuwarden, 1844, bl. 103-104.

(2) Deliciae, uitgave van 1625 bl. 524. - By Grossius bl. 455.

(3) Bl. 469.

VII.

Cubiculum

D. Erasmo Roterod.

sacrum

m. d. xxxv.

Een weinig lager was de god Terminus afgebeeld, en naest hem las men deze twee woorden:

Concedo, nulli.

Op de kroon, die het hoofd van den god omsingelt:

Mors ultima linea rerum.

ΟΡΑ ΤΕΛΟΣ ΜΑΚΡΟΥ ΒΙΟΥ⁽³⁾.

Deze eerbetuiging van Froben aen Erasmus vindt men, meen ik, nog elders opgenomen.

Daer de stad Basel geene genoegzame graf- en gedenkschriften opleverde om het boekjen te vullen, heeft Grossius er talryke by gevoegd, die hy van elders heeft genomen. Ons vaderland

(3) Bl. 469.

[p. 270]

wordt daerby niet vergeten; maer hy putte meestal uit de Monumenta sepulcralia van Sweertius, zoo dat er by hem niet veel nieuws voor ons te vinden is.

Na de opschriften, welke de graftomben van Karel den Stoute en Maria van Burgondie, te Brugge, versieren, medegedeeld te hebben, laet hy er onderscheidene volgen, welke te Antwerpen voorhanden waren, zooals van Walterus de Berchem, Gemma Frisius, Petrus van Wesenbeeck, Plantijn, Ortelius, Ludovico Guicciardini; ook eenige van Leuven, zooals van Petrus Nannius, Justus Lipsius, enz.; dat van Goropius Becanus, te Maestricht, enz.

Ik weet niet waeruit hy het volgende van Martinus Dorpius, getrokken heeft:

VIII.

Het luidt:

Quicunque huc properas, Viator,

siste,

exiguam morulam poscimus;

Tua ne magis causa, an nostra,

ubi haec cognoveris,

censeto.

Martinum Dorpium Batavum

mors Superûm ministra

mortalib. eripuit,

immortalibus reddidit.

Six vixit, ut terra esset eo indigna:

sic mortuus est, ut coelum videretur illum terris

invidere.

Animam tulit Deus,

carnem morbus.

ossa nob. ad solatium relicta.

Amicis talem mortem precamur,

inimicis talem vitam.

[p. 271]

 

In rem tuam maturè nunc propera.

 

Vale et vive.

 

Obiit anno m. d. xxv. prid. Kal. Jun.

 

 

 

Ioh. Ludovicus Vives pos.⁽¹⁾.

Deze Dorpius was, zooals men weet, de vriend van Erasmus, Hy heeft talryke schriften in het licht gezonden. Een gedenkschrift te zyner eere, door zynen geleerden vriend opgesteld, bevond zich vroeger in het Karthuizers klooster, te Leuven⁽²⁾.

(1) Bl. 334.

(2) Sweertius, Delicioe bl. 653. - Foppens, D. II, bl. 852.

IX.

Te Marburg bestond het volgende:

Anno Domini m. d. lxiv Kal. Febr. piè in Christo obiit Clarissimus Vir. D. Andreas Hyperius Theologiae Doctor et Professor in hac schola celeberrimus, aetat. 63⁽³⁾.

(3) Bl. 364.

X.

Meestal laet men by het grafschrift van onzen Vesalius, die op zyne terugreize van Jerusalem, in eene arme hut, op het eiland Zante, stierf, de twee regels weg, die daer achter by moeten gevoegd zijn. Zie hier hoe men het in het boekjen van Grossius leest:

Andreae Vesalii Bruxellensis tumulus, qui obiit Idib. Octob. Anno ciɔ iɔ lxiv. aetatis vero suae L. cùm rediisset Hierosolymis.

Munde vale, nulla hîc est constans patria, caelum
Per te Christe datur, Patrii firma piis⁽⁴⁾.

(4) Bl. 364.

XI.

Ik weet niet waeruit Grossius dit ontleend heeft:

Posteritati S.

Johannes Stadius Belga Brabantus

h. s. e.

[p. 272]

 

Tanti illius viri cineres heic adspectas Viator;

 

sed cineres; famam enim, que coelum spectat et solum, non vides.

 

cumque mortuum heic legis in busto, qui per ora virom

 

vivos spirabit perpetim.

 

Certè ille ipsus est Stadius, quam potentissimi Hisp. et Galliae

 

Reges maximis stipendiis evocatum, et ad profess. clariss.

 

art. adscitum honorarunt, Grudii et Parisii docentem

 

audire boni omnes, docti omnes praesentem

 

amavêre, abeuntem complanxêre.

 

Si tu horum es, Lector, flores insparge marmori, vel potiùs

 

lacrymas magno funeri mollibus votis,

 

bonis verbis adprecare.

 

Vixit. an 52. mens. ferè 2. Obiit 15. Kal. Quintil. Anno 1579

 

in maxuma Galliarum.

 

Justus Ryckius ex filia N. avo b. m. l. pp.⁽¹⁾.

De vervaerdiger van dit grafschrift, de gentsche kanonik de Rijcke, of Rycquius, die de kleinzoon was van Stadius, heeft nog een ander, als ook een lijkdicht op dezes afsterven, opgenomen in zyn bundeltjen: Parcae, id est Epitaphiorum à se conscriptorum libri tres, te Gent, in 1624, uitgekomen. Grossius, die in het zelfde jaer zyne verzameling liet drukken, kon dit boekjen van de Rijcke nog niet gebruiken.

Het grafschrift van Dodoens, zie ik over het hoofd; het komt by Foppens en elders voor.

(1) Bl. 374.

XII.

De twee volgende zullen minder bekend zijn.

Beatae animae, et depositis hîc eandem ad spem corpusculi exuviis Catharinae Burckardae, D. Francisci Burckardi Vinariensis filiae, anno aet. 37. conjugii 12. hoc ipso, ubi nata erat, loco, defunctae: conjug. castiss. et opt. supra complures abortus duorum filiorum et totidem filiarum matri: Matthaeus Wesenbecius maritus, et super-

[p. 273]

stites liberi, Victorinus, Catharina, et Anastasius dolentes m. p.

Conjugis hoc tumulo posuit Wesebecius ossa:

Vita cui et nomen pura prudensq; fuit.

Er staet niet by, waer dit grafschrift te zien was.

XIII.

Matthaeus Wesenbeeck had er ook een voor zich zelven opgesteld:

Matthaeus placidâ sopitus pace quiesco

Justitiae et juris praeco Wesenbecius.

Vita mihi studium fuit, impensiq̍; labores,

Et dolor et gemitus, assiduaeq̍; preces.

Jova Pater miserére mei, miserére meorum:

Solius in Christi sanguine nostra salus.

Obiit Anno 1586. 5 Jun. aetat 55.

XIV.

Dit gedenkschrift was, volgends Grossius, te Antwerpen te lezen. Ten minste heeft hy er het woord Antv. tusschen gevoegd. Er staet by hem: et hujus Eccles. (Antv.) ministro. In welke kerk deze zerk lag, heb ik niet gevonden, en het valt te betwyfelen, of die wel in gemelde stad bestond.

Honorabili Domino

Guilielmo Reginaldo, aliàs Rossaeo,

pio exuli Anglo,

viro doctiss. et hujus Eccles. ministro.

Obiit

xxiv. August. Anno ciɔ iɔ xciv.

In te Domine speravi.

XV.

In de Graf- en Gedenkschriften der provincie Antwerpen⁽¹⁾, komt in de Sint-Jacobs kerk aldaer, een fragment van eenen geheel anderen grafzerk van Gaspar Rovelasca en Elisabeth van Kestelt

(1) Bl. 252.

[p. 274]

voor, alhoewel het opschrift van den volgenden in de Monumenta van Sweertius, zoo wel als by Grossius, gedrukt staet.

Gaspari Rovelasca

domo Mediol. avis, tritavis ibidem claris

nato

Antverpiae urbium urbe,

quam Consul difficilimis temporibus

feliciter rexit,

patre Hieronymo, viro praestante,

matre Joannâ van Valckendael

praeclarâ inter Ultrajectenses stirpe,

denato

Anno ciɔ iɔ viii. cùm ann. esset lxvii.

Nec non Elisabethae van Kestelt,

quae ann. lii. devixit an. ciɔ iɔ xcviii.

Conjugib. ad ann. XXXIII. concordib.

parentib. benè meritis

Joanna et Elisabetha

liberi haeredesq̍ue moesti

poss.⁽¹⁾.

(1) Bl. 390.

XVI en XVII.

Deze twee ter eere van den Gentenaer Karel Utenhove, zullen, meen ik, niet elders te vinden zijn.

Zie hier wat hy voor zich zelven had vervaerdigd:

Hîc et ego tandem capio ecce in pulvere somnum,
Opperiorq; diem mea quá mutatio fiat.
Namque animos redimet famulorum Jova suorum,
Ipse creaturamq̍; suam servare suetam
Asseret à carie corruptae molis, in aevum
Libertate Dei soboles ut honore fruatur.
Haec animo spes certa meo atq; immota reposta est.

Θανάτω Πάντες όφειλόμεθα 1600⁽²⁾.

(2) Bl. 390.

[p. 275]

Behalve dit gedenkschrift lag te Keulen, alwaer hy op den 31^sten Augustus 1600⁽¹⁾, in den ouderdom van vier-en-zestig jaer en vier maenden stierf, nog deze zerk.

Gendt

Ohn endt

Bey iederman

Desz Lob wirdt han,

Dasz sie erst bracht auff dise Welt
Den UTENHOVIUM auszerwöhlt
Von Gott, dasz er der Christen gmein
Ein Perlin köstlich wer und rein.
Des Gottes forcht, holdseligkeit
Ein Spiegel war zu aller zeit.

Milt, gütig, frey

War auch darbey.

Der MUSEN schar

Ein Zierd er war.

Im Hebraisch

Hat kaum seins gleich,

Griechisch, Latein

War ihm gemein.

Darumb bey Keysern, Fürsten, Herren
Gehalten ward in grossen Ehren
Bisz an sein End. Sein Fleisch, Gebein
Alhie schläfft under disem Stein.
Sein Seel in frewd Gott bey sich helt.
Sein Nam lebt ewig in der Welt.

GUILH. FABRICIUS HILDANUS

Cum moerore et lachrymis L. M. Q. P.

Vtenhoff gar aLt zV CöLLn stIrbt
Den Letsten AVgst: eIn GVt erVVIrbt,
VVeLChs nICht VerDIrbt.
Deo reLIgIosè VIXIt annos seXagInta qVatVor, Menses qVatVor.

(1) In de Alphabetische beredeneerde naemlyst der Gentenaeren achter de Historie van Belgis door Vaernewyck, bl. 191, wordt verkeerdelijk gezegd, dat hy den 3^den Augustus stierf. Het moet zijn, volgends dit grafschrift, den 31^sten van die maend.

[p. 276]

Karel Utenhove, uit een oud adellijk geslacht geboren, begon zyne studiën te Gent en voltooide ze te Parijs, alwaer hy zich eenen geruimen tijd ophield. Later ging hy naer Engeland en zette zich eindelijk te Keulen neder. Hy was geen ongelukkig beoefenaer der Latijnsche en Grieksche talen, en bezat bovendien nog het Hebreeuwsch, het Fransch, het Engelsch, en het Hoog en Nederduitsch.