laatste ziekte des ontslapen Konings. En het verwondert ons niet, dat men die, om vele redenen, juist uit de pen van den Tilburgschen Predikant schotel begeerde. Deze heeft aan dit verlangen in den vorm van eenen brief aan zijnen vriend Dr. timmers verhoeven voldaan, op eene wijze, die beide zijn hart en zijne pen eer aandoet. Men kan alles, wat hier omtrent de helaas! zoo noodlottige ziekte van wijlen Koning willem II, en de weinige woorden door den ontslapen Vorst op zijn sterfbed gesproken, wordt medegedeeld, aanmerken als aan de beste bronnen, aan berigten van oogen oorgetuigen, ontleend. De toon is regt warm, gepast en waardig. Het dichtstuk van Ds. hasebroek heeft ons minder bevallen, dan wij verwacht hadden. Het is meer een ver gezocht gedicht, dan de uitstorting van een bewogen hart. Door de uitgevers is voor eene nette uitvoering gezorgd: de vermeerderingen en verbeteringen der latere drukken betreffen slechts kleinigheden. De voornaamste vermeerdering is het rapport der geneesheeren, ook door de dagbladen medegedeeld, hetwelk evenwel weinig anders is, dan een kort résumé van het voorafgaande boekje.
Auteursrechtvrij