neef des mans, die steeds haar afgod geweest was, stemmen te verzamelen. Eindelijk, toen des avonds van den 25 September de Prefekt, van het balkon van het stadhuis, Louis napoleon als volksvertegenwoordiger afkondigde, hoorde men uit een' hoek van het plein een' doordringenden schreeuw. Het was de stem van vrouw ametiger, welke de blijdschap over deze uitkomst zoo hevig aandeed, dat zij, door eene beroerte getroffen, dood ter aarde zonk.