Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1847

's Werelds apotheek.

Wie ooit de wereld vergeleek

Bij schouwtooneel of pelgrimaadje,

Ik hou' haar voor een apotheek,

In goeden ernst, niet als foppaadje.

't Is treffend, hoe ze er op gelijkt.

Elk pharmaceut beseft het zeker;

Ja ieder, die haar wèl bekijkt,

Al is hij zelf geen apotheker.

Wat is er niet al in te koop;

Wat al emulsies, poeders, pillen,

Extracten, aether en siroop

Voor allen, die maar slikken willen!

Columbo, alsem en gentiaan;

Ook saccharinen, daarentegen,

En dulcamaar treft men er aan,

(Het laatste 't meest en allerwegen:)

[p. 295]

 

Er wordt verzilverd en verzoet,

 

Wat op de tong te hevig prikkelt;

 

En 't bijt er op als gal en roet,

 

Als 't onvoorzigtig wordt ontwikkeld.

 

 

 

Hoe velen, die de schijn bedroog,

 

En meenden schatten te gewinnen!

 

De pil was o zoo schoon op 't oog,

 

Maar assa foetida van binnen.

 

 

 

Een sterk vergift, als 't Pruissisch zuur,

 

Mengt menigeen in zijn geschriften;

 

Maar, op het voetspoor der natuur,

 

Bereiden andren tegengiften.

 

 

 

Narcotisch werkt op veler hoofd

 

De krans, dien andren er om winden.

 

Geen bilsenkruid, dat meer verdooft;

 

Geen scheerling kan zoo zeer verblinden.

 

 

 

Waar overspanning van de snaar

 

Of 't heulsap vordert òf morphine,

 

Kan menig boek of redenaar

 

U op dezelfde wijze dienen.

 

 

 

Het teemen van een fijne zus,

 

Het wawlen van een overvromen

 

Is tartarus emeticus,

 

En werkt zoodra 't is ingenomen.

 

 

 

Wilt gij, wat even goed purgeert

 

Als radix-rhei en jalappen,

 

Neem dan een vrouw, die veel verteert,

 

En u verlokt tot dure grappen.

 

 

 

Een daaglijksch krimpen van de kas,

 

Huissiers- en procureuren-beten -

 

Het werkt als vlier en sassefras

 

En kan als guäjak doen zweeten.

 

 

 

Geen beter middel voor dit kwaad

 

Dan tijdig keeren en bezinnen:

 

Ziedaar het wormverdrijvend zaad,

 

Wanneer het knaagt en wroegt van binnen.

[p. 296]

 

't Geweten, als het is ontlast,

 

De deugd alleen is onze sterkte,

 

Geen staal of wijn of kinabast,

 

Die immer zoo gelukkig werkte.

 

 

 

Maar die er zich op voor laat staan

 

En volgt, die zich er op verhieven,

 

Knoop' kennis met zich zelven aan,

 

Het beste der carminativen.

 

 

 

Neem, voor althee of iersche mos,

 

Iets goeds en edels in uw zinnen;

 

Dit maakt in u het kwade los,

 

En zal u streelend zijn van binnen.

 

 

 

Wie alterantia behoeft,

 

Verloochen' menig sterk verlangen.

 

De kommer, die zijn wangen groeft.

 

Zal 't antimonium vervangen.

 

 

 

En wordt, wanneer uw tijd verstreek,

 

Uw geest verplaatst in hooger orden,

 

Dan is, in 's werelds apotheek,

 

De dood uw panacé geworden.