Toen Koning george II eens vernam, dat een stout boekdrukker gestraft stond te worden, omdat hij een onecht stuk als aanspraak des Konings in het licht gegeven had, zeide hij, te hopen, dat men den man toch de ligtstmogelijke straf zou opleggen, want dat hij beide de aanspraken gelezen had, en dat, voor zoo verre hij de eene en de andere verstond, de valsche hem beter beviel dan de echte.
Auteursrechtvrij