Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1839

De diplomaat kok.

Een Deensch Officier heeft het volgende voorval bekend gemaakt, van hetwelk hij ooggetuige geweest was. In het jaar 1794, toen talleyrand binnen vier en twintig uren tijds Londen had moeten verlaten, was hij aan boord van een Deensch koopvaardijschip gegaan, dat hem naar Amerika zou overbrengen. In volle zee ontmoette dit schip een Engelsch fregat, welk oorlogsschip den koopvaarder beval bij te leggen, en alstoen eene boot met eenen Officier afzond, om het, gelijk men zulks noemt, te visiteren; want men weet, dat de Engelschen nimmer in oorlogstijd den grondslag laten gelden, dat de neutrale vlag de waar dekt. Talleyrand wenschte om geen geld ter wereld naar Engeland teruggebragt te worden, en smeekte den Deenschen Kapitein allerdringendst, niet te openbaren, wie hij was. Deze ontveinsde hem niet, in welk eene verlegenheid zulk een verzoek hem

[p. 730]

plaatste, en zeî eindelijk, dat hij geen ander redmiddel zag, dan dat de Fransche passagier zich voor den scheepskok zou uitgeven. In het eerst toonde talleyrand zich over zulk een voorstel uiterst gebelgd, en wees het als eene beleediging van de hand; maar toen nu het gevaar met elk oogenblik dringender werd, en de Engelsche boot nog slechts een snaphaanschot van het schip verwijderd was moest de Bisschop van Autun wel zijn besluit nemen; hij maakte dus van den nood eene deugd, getroostte zich, het schorteldoek van den kok om het lijf te doen, eene slaapmuts op het hoofd te zetten, en het groote spekmes in den gordel te steken. Toen de Engelschman vernam, dat er geen andere Franschman aan boord was, dan een arme drommel van een' lammen kok, dien men met zijne braadpan in de hand deed voorkomen en die er jammerlijk genoeg uitzag bewil igde hij gaarne, hem aan boord te laten. De Heer van waltersdorf, Deensch Gezant tijdens bonaparte, kende deze anecdote, en vertelde die steeds, wanneer hij zich over talleyrand te beklagen had.