Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1824

Zeldzaam waagstuk.

In het jaar 1692 werd het ijzeren kruis op den toren der Lieve Vrouwe-kerk te Antwerpen door den bliksem getroffen, waardoor hetzelve geheel krom gebogen werd. Na lange deliberatiën, besloot de toenmalige Regering, dat dit kruis zoude worden regt gezet, door hetzelve gloeijend op de plaats zelve te smeden. Dien ten gevolge werd door den Stads-Bouwmeester bouvart, op die ontzettende hoogte van 462 voeten, eene stevige stelling opgerigt, zoodanig dat men langs dezelve het kruis konde bereiken, naast hetwelk men eene draagbare smederij plaatste. Een smid moest het gebogen gedeelte gloeijend maken, en op die wijze het kruis oprigten. Hij smeedde gelijktijdig nog andere ijzeren staven, om het kruis zoo veel meer vastheids te geven.

In 1723 moest de haan van dien zelfden toren verguld worden; doch de Regering zag tegen de enorme kosten op, welke tot dat einde vereischt werden, en welke 31 jaren te voren tot het oprigten en afbreken eener stelling waren betaald geworden. Dit plan zoude dus niet verwezenlijkt geworden zijn, zoo niet zekere hermaling, een Duitscher, zich te Antwerpen toevallig op de kermis bevindende, zich had aangeboden, om dat werk geheel alleen te verrigten, zonder behulp van stelling, en zelfs zonder ladders, tegen eene belooning van slechts 36 guldens. Dit aanbod aangenomen zijnde, voorzag zich hermaling van een zeil, eenige hoepels en touw, beklom daarmede den toren tot aan de kroon, klauterde vervolgens langs de buitenzijde der kroon tot aan het kruis, maakte daar eene tent, om zich tegen den wind te beveiligen, en stalde er zijnen winkel uit.

Na twee dagen werkens, was de haan geheelenal verguld.

[p. 546]

Hermaling brak vervolgens zeer gerust zijne tent en winkel af. Daarmede bezig zijnde, had hij zijnen hoed op den haan gezet, en liet denzelven er op staan, om met zijne gereedschappen, welke hij, zoo het scheen, op zijn hoofd had vastgemaakt, naar beneden te komen. Nadat dezelve allen beneden gebragt waren, klom hij voor het laatst naar boven, om zijnen hoed te halen, ging toen, in het gezigt van de geheele bevolking, boven op den haan staan, en draaide met denzelven verscheidene malen rond. Vervolgens ging hij op het kruis zitten, deed zijne kousen en schoenen uit, welke hij naar beneden wierp, trok nieuwe aan, en kwam eindelijk, met zijne voorbeeldelooze koelbloedigheid, weder op dezelfde wijs beneden als hij naar boven geklommen was, om zijn loon, 't welk tot 42 guldens gebragt werd, te ontvangen:

Men moet hier vooral opmerken, dat de Antwerpsche toren, behalve zijne ontzettende hoogte, eene spitse en piramidale form heeft, en dat de buitengewone ligtheid van het snijwerk der kroon, waardoor men, als 't ware, door den toren heenziet, een gezigt oplevert, oneindig duizelender dan dat van de meeste torens van Europa.

Uit een Belgisch dagblad vertaald medegedeeld door de potter.

Antwerpen,

3 Aug. 1824.