Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1822

Met is te grof!

‘Welnu, mijn dochter! zeg het mij,

Wat hebt gij kwaads bedreven?

Kom! biecht nu op; hoe erg het zij,

Ik zal u aflaat geven.’

Zoo sprak een zeker dorppastoor;
En 't meisje blies hem in het oor:

‘Heeroom! ik zal beginnen:

Ik stal een stukje linnen.’

Maar, toem deez' taal zijne ooren trof,

Heeft hij terstond hernomen:

‘Mijn dochter! dat is al te grof.

Gij hebt voor straf te schromen.’

Het meisje riep, door schrik verrast:

‘Ach! 'k wil 't u niet verhelen;

Mijn moeder heeft mij ook belast

Een fijner stuk te stelen;

Want, kind! zoo sprak zij, deze stof
Is toch voor hemden al te grof.’

G.T.