Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1809

Bijzonderheden uit den levensloop van den marquis D'Arcens.

Bekend is het, hoe veel genegenheids de Marquis d'argens voor de Tooneelspeelsters had: want na het met zeven of acht te hebben gehouden, nam hij er eindelijk eene ter vrouwe. Wegens zijne minnarijen met sylvia, eene jonge Actrice van het Tooneel te Aix, en hetgeen hem deswegen wedervoer, vinden wij het volgende berigt. Na eenigen tijd met sylvia verkeerd, en hare wederliefde te hebben verworven, deed haar de nog jeugdige argens voorslagen van een huwelijk, en vlugtte met haar, ter volvoeringe van dit plan, naar Barcelona; doch naauwelijks was hij aldaar aangekomen, of hij werd herkend, en in het Kasteel dier stad in bewaring gesteld; hij zat er twee maanden. Zijn vader, die Procureur-Generaal bij het Parlement van Aix was, zich zelven en zijn geslacht de schande van eene zoo ongelijke verbindtenisse willende besparen, had eindelijk het geluk, half door dreigementen en half door beloften, uit sylvia's handen de trouwbelofte te bekomen, door den Marquis haar gegeven, en op haar te verwerven, dat zij afzag van alle de regten, welke dit geschrift haar zoude hebben kunnen geven. Deze besloot hierop, zich in den geestelijken staat te begeven, en gaf er haren minnaar kennis van, met welken zij bij aanhoudendheid briefwisseling had gehouden. Op deze tijding werd de jonge argens verwoed; hij besloot, vergif in te nemen; en sylvia eenen brief hebbende doen ter hand komen, in welken hij haar beschuldigde als de oorzaak van het genomene wanhopige besluit, sloeg hij inderdaad een gestoten glas te lijve, met sterken Spaanschen tabak gemengd; doch door het toebrengen van tijdige hulp had zulks geene doodelij-

[p. 138]

ke gevolgen. Om hem gerust te stellen, beloofde hem sylvia, geene geloften te zullen doen, welke hij als zoo heilloos beschouwde, en zich naar het land te begeven, om aldaar afgezonderd te leven, tot dat hij middel zou hebben gevonden om zich wederom bij haar te vervoegen. Deze verzekeringen den Marquis hebbende gerust gesteld, werd hij eenige dagen daarna overgebragt naar het Kasteel van Perpignan, onder een sterk geleide, zonder van zijnen vader verlof te hebben kunnen bekomen om afscheid te nemen van sylvia, welke hij sedert zijne hechtenis niet gezien had. Intusschen bleef zij hem getrouw, en men konde hem haar niet geheel doen vergeten, dan door hem valschelijk te berigten, dat sylvia met een ander was getrouwd. Eerst tien jaren daarna werd hij door zijne beminde zelve van de waarheid onderrigt, die, aan haren eed getrouw, altijd de teederste liefde voor hem had behouden.

Om hem van zijne drift te genezen, deed hem zijn vader eerlang naar Konstantinopel vertrekken, met den Heer andresol, Franschen Gezant, met zaken belast voor de Dey's van Algiers en Tunis. Gedurende zijn verblijf in die beide steden, werd de jonge argens, altijd van een vurig gestel, altoos op minnehandelingen gesteld, meer dan eens in dezelve ingewikkeld, waarbij hij groot gevaar liep. Misschien was dit de reden, die hem deed besluiten, niets van dien aard te Konstantinopel te beginnen, alwaar hij inderdaad een tegenoverstaand gedrag hield. Hij vertoefde er twee maanden, welke hij besteedde aan het beoefenen der Turksche zeden, en om les te nemen in de Godverzakerij bij eenen Armeniër, een groot Spinosist, die niets geloofde, en bij een Joodschen Arts, die lang Roomsch Priester in Spanje was geweest, alwaar hij heimelijk het Jodendom had beleden.

Te Aix teruggekeerd, had de Marquis het voornemen om Advokaat te worden; maar het was over hem besloten, dat hij even onbestendig zijn zoude in zijne besluiten als in zijne minnarijen. Van nieuws begon hij met meer drifts dan ooit de meisjes na te loopen, en verbond zich wederom aan eene Italiaansche Actrice, die hem ongetrouw was. Zijne minnarijen volgden elkander kort op de hielen; hij sleet zijnen tijd met het houden van matressen en schulden te maken. Genoodzaakt om eene zeer aanmerkelijke somme op te nemen, nam hij het besluit, om door de vlugt de trouwbeloften te verbreken, welke hij onbedacht aan alle de vrouwen had gedaan. Hij begaf zich naar Parijs, met oogmerk, zoo als hij zeide, om er te gaan studeren; maar, gelijk men ligt kan denken, het hoofd stond hem niet naar de wetenschappen, en het verblijf te Parijs was niet zeer geschikt om hem tot dezelve te doen terugkeeren. Hij gaf zich aan het spel over, en op zekeren avond zesduizend livres hebbende gewonnen, vertrok hij drie

[p. 139]

dagen daarna naar Rome, alwaar hij aan alle de buitensporigheden van een driftig gestel van nieuws den teugel vierde. Niet even gelukkig slaagden hier zijne minnarijen; schier was hij eens door twee vrouwen vermoord, aan welke hij voor andere den zak had gegeven.

Eenigen tijd daarna kwam hij te Aix bij zijnen vader, om eindelijk het reeds in het voorgaande jaar genomen besluit, om Advokaat te worden, te volvoeren; doch het berucht pleidooi tusschen Vader girard en Vader de la cadiere, hetwelk thans voor het Parlement van Aix hing, en de versletene en belagchelijke geschillen tusschen de Jansenisten en Molinisten opwarmde, maakte den Marquis af keerig van de distelachtige loopbaan der pleitzale.

De jonge Marquis, te langen laatste het besluit hebbende genomen om zich in den Krijgsdienst te begeven, begaf zich andermaal naar Parijs, om aldaar om eene Luitenantsplaats te verzoeken. Hij slaagde in zijn oogmerk, en vertrok naar Rijssel, alwaar het regiment van boufflers lag, in hetwelk hij moest dienen. Van hier trok hij met zijn regiment naar Kehl. Na de overgave van deze sterkte, ging hij met verlof naar Aix. Te Avignon vernam hij tijding wegens sylvia, met welke hij van nu af eene verkeering vernieuwde, die zeer lang geduurd heeft. Te Straatsburg teruggekeerd, begaf hij zich naar het beleg van Philipsburg, en van daar naar het leger bij Worms. Op zekeren dag op voerageren zijnde uitgezonden, deed hij eenen val met zijn paard; het ongemak, welk hij daardoor bekwam, hem voortaan het te paard zitten onmogelijk makende, was hij genoodzaakt den dienst te verlaten, in het dertigste jaar van zijnen ouderdom.