Uytertse hylickmaeckers

Vol soetigheydt, ofte Amsterdamse kermiskoeck, opgedist voor de genoode kermis gasten en aerdige sangers en sangeressen

[p. 65]

Een Nieuw aerdigh Liedeken van Monsr. Split-ruyter, die haer eenige Jaren in Mans kleedinge op sijn Frans gekleet heeft onthouden, en onder-trout is geraeckt met seker Juffrou binnen Amsterdam, en daer over aldaer in ’t Tuchthuys sit, en te sien is in ’t selve habijt.

Stem: Soeten Engelin.

HOort eens wat dat’er voor weynigh dagen
t’Amsterdam is geschiet,
Men hoeft het niet naeuw t’ondervragen,
Want ghy sult in dit Liet
Alles seer klaer na waerheyt sien beschreven
Wat dat een Vrou-mens heeft bedreven
Door het kleden als de mans,
Na de nieuwe mode op sijn Frans.

Binnen Amsterdam is sy geboren,

En haer naem is wel bekent,
Soo als een yeder wel sal hooren,
Waer men sich keert of went,
By dees en geen, ja by’er eygen vrienden,
Door diense haer seer mannelijck bedienden,





Soo in weesen als in dracht,
Toch een schant en smaet van haer Geslacht.

Sy heeft haer jaren langh onthouwen,

Sonder datze wiert ontdeckt,
Tot dat sy nu stond om te trouwen,
Doen de Bruydt haer vond begeckt,
Om dat’et niet en was gelijck het hoorde,
Want sy vond’er niets dat haer bekoorde,
Door het streelen en ’t gesoen,
Daer het de Bruyt om was te doen.

Want toen de Bruyt haer gingh verstouten

[p. 66]

 

Om te voelen wat’er was,

 

Begonse vreemdelijck te kouten,

 

Datse voelde tas om tas,

 

Sonder snoer of kloen, oft alderminst’ wroegen

 

Dat haer in den Echt vol kon vernoegen

 

Om haer minne-lust en brandt

 

Te verzaden door dn Huw’lijcks bandt.

 

Dus soo gaet de Juffrau openbaren

 

Hoe het hier mee was gestelt;

 

Sy gingh aen yeder een verklaren,

 

Dat’er om geen goed of gelt

 

Soo een Lief behaegd’: want waerom souse huwen,

 

Anders dan om ’t Amoureuse kluwen

 

Daer de werelt moet by staen,

 

Soose niet en wil te niete gaen.

 

Hier op soo quamen stracks geruchten

 

Van het een en ’t ander doen,

 

Daer de Split-monsjeur nu moet om suchten,

 

Want men haer na ’t out fatsoen,

 

Op sijn Hollants laet alamode spinnen,

 

Daerse nu in ’t sweet haer kost moet winnen,

 

Tot dat de Schick-godin

 

Eens een eynde maeckt van haer gespin.

 

Hoort dan manne-vrijsters fiere maeghden,

 

Die dick met een moedigh hert,

 

’t Eene drille-drul of’t ander waeghden,

 

Niet denckend’ op de smert,

 

Die’er volgen sal de eene tijdt of d’ander,

 

Al schoon ghy zijt noch eens soo schrander:

 

Laetje van my zijn geseyt,

 

Dat het loon staet altoos nevens ’t feyt.

 

Laet de Split-monsjeur int Spinhuys spinne

 

Ick altoos geklaegh haer niet;

 

Want wie dat oyt sulcks wil beginnen,

 

Raeckt voorwis noch in ’t verdriet:

 

Daerom jonge Luy, ‘k versoeck neemt in gedachten,

 

Dees vermijnde Bruydt haer Maeghdelijcke klachten,

 

En haer suchten tot de Goon,

 

Dat’er haest wat aers wort aengeboon.