Uytertse hylickmaeckers



[pagina 53]
Trijntjens Minne-klacht.
Voys: Hebbense dat gedaen. ONs Leysje buer, ons Leysje bur, Die is so seer verlegen, seer verlegen, So sorght seer van die tureluer Haer mancke Dochters wegen: Want die fraje Trijjn soeckt een Vryer, Want die fraje Trijn, leyt groote pijn. Trijn seyt so vaeck, Trijn seyt so vaeck Och had ick Jaep enomen, Jaep enomen Ick leefde nu steets in vermaeck, ’t Was noyt so verr’ gekomen, Dat ick nu steeds klaegh, om een Vryer Dat ick nu steeds klaegh, schier alle daeg. Haer meor die seyt, haer moer di seyt Jou malle Trijn wilt wachten, Trijn wilt wachten So langh tot dat je wor evrijt. Mijn pijn ken niet versachten Roep, Trijn evenstaeg, moet ick toeven, Roept Trijn evenstaegh, na dese vreagh. ’t Is sulcken deun, ’t is sulcken deun, Dat soete sollebollen, sollebollen, Och! seydme lestend’ jaep ooms seun, Je weet niet van dat sollen, Wacker as een meyd, haet het wachten Wacker as een meyd, het wort al tijd. En had ick toen,en had ick toen Sijn raet in acht genomen, acht genomen, Ick sou dees klachten nu niet doen ’t Was noyt sy verr’ ekomen: Daerom moertje ey, weet j’een Vryer, ‘k bid’ je moertje ey! stuert hem tot my.