De twee vrolyke confraaters. Zingende de nieuwste liederen

[p. 3]

De twee vrolyke confraaters.

Een Nieuw Lied, ofte Vermakelyke Droom.

Op een Aangenaame Wys.

Laest toen ik lag en sliep,
In het branden van de Zon,
Overvallen van een droom,
Langs een klaere Waterstroom,
Onder een Lindeboom,
Alwaer ik in een slaep beviel,
En men dagt als dat het moest zyn,
Myn Engelin myn tweede ziel,
En die help myn uit myn pyn,

Als Luna die overschoone maegt,

By myn gekoomen was,
En toe vroeg ik of zy wat ruste wou
By myn in het groene gras,
En og ja sprak zyder myn waerde vriend
Zoo passeerden wy onze tyd,

[p. 4]

 

En het was in het bloeije van onze jeugt,

 

Dat de liefde altoos vleit.

Den Tempel waer me offer in doet,

Van het best al wat men heeft,
Ja zelfs zyn eigen vleesch en bloed,
Uit liefde overgeeft,
En ik vroeg om daar eens in te gaen,
En te doen myn offerhand,
Maer og neen zy 't myn niet toe en stont
En zy drukte myn met haer hand.

En ik wier door het weigere van deze maegt

Ja nog meer met min doorwond,
En toe heb ik haer nog eens gevraegt,
Of zy myn niet toe en stont,
En og ja sprak zy myn waerde vrind,
Kom voldoet aen myn u lust,
Ik ben geheel tot u gerief,
En toe heb ik haer eens gekust.

En dat kusje dat had wel zo veel kragt

Dat ik wier nog meer doorwond,
En toe heb ik myn handjes wat lager gebragt,
Alwaer ik het malse vond,
En zy was nog zuyver Maget ryn,
Wel gemaekt van Lyf en Leên,
Toen heb ik geplukt haer Maegdebloem,
En nu leeven wy by een.

Haer Lyfje was met een riem omgord

Haer halsje als een Zwaan,
Haer Borsjes die ware mooi opgeschort,
Ja nog mooijer als Diaan,

[p. 5]

 

Haer sneeuw witte hande,

 

En haer roodermond,

 

En het zwarte hair op een witte grond,

 

Het was tot verligtenis van myn mert,

 

En tot vreugt van myn Jonkhert.