De Tweede Ronde. Jaargang 5

[p. 133]

De monarchie
Een drieluik (geen valluik)
Kees Stip

De koningin

Toch leuk, zo'n koningin. In republieken
behelpt het volk zich met een president.
Dat is dan onvermijdelijk een vent
en nooit zo'n bijdehandte en zo'n kwieke.

Aan een druk leven is ze wel gewend.
Ontbijten doet ze bij het ochtendkrieken.
Haar jams zijn uit de eerste soort fabrieken,
Hero of Flipje, dat blijft onbekend.

Ziet de regering het niet langer zitten
is zij het die een nieuwe op moet spitten.
Uit alle hoeken sleept ze ze erbij.
Bij elke jurk heeft ze een ander hoedje.
Ze staat op alle guldens met haar toetje.
God zij met ons. En een van ons is zij.

De gouden koets

Ze staan geschilderd op de Gouden Koets,
de volkeren die met eerbiedig buigen
aan 's lands vorstin hun trouw komen betuigen.
Maar stel dat heel die massa maar goedsmoeds

[p. 134]

 

met vruchten, enkel sap, om zó te zuigen,

 

als gold het een onszelf gebakken poets

 

op het Voorhout zou zitten, onverhoeds

 

viel dan het gouden sprookje toch in duigen.

 

 

 

Maar zelfs met al dat fruit tot aan haar kin

 

zou onze nieuwe corsokoningin

 

de bede op haar lippen voelen branden:

 

‘Het Batig Saldo stijge onverpoosd,

 

want onze West zowel als onze Oost

 

zijn vast in onze goedgevulde handen.’

De prins-gemaal

Naar die betrekking zou ik nog niet talen
als ik een Turk was of een Marokkaan.
In 't land waar al die molens lustig gaan
wordt elke dag een prins-gemaal gemalen.

Vaderschapsvreugden deugdelijk doorstaan
vragen een nieuw excuus om te bepalen
waarom men iemand hier heeft moeten halen
die nu toch wat hij doen moest heeft gedaan.

En daarom, als een prinsje een begin
begint te maken met een gemalin,
al komt ze uit Maasbommel of Mombassa
en zit ze bij de Hema aan de kassa,
vraag nimmer met betrekking tot de troon:
‘Wat doet ze daar?’ Al houdt ze hem maar schoon.