Trotwaer. Jaargang 12

[p. 8]

Daniël Daen

Ea

ea moat it sa west hawwe dat
firmaminten en ferwulften fûnkelen
by wriuwen fan har en syn fjoerstien

en krûpten bern út beamgrienich moas
of droegen op út triennen fan goaden
ea wie wat leaud waard en bestie

ea moat it sa west hawwe dat
dat man noch mongen wie mei frou
as in glâns fan gaos fan har en him

[p. 9]

Fersyk

der wurdt dy frege om in fers
in fers oer wenjen en oer wurkjen
mar as it fers dyn wurk en wente is
dan wurkest en dan wennest net

dan bist in doarmer sûnder wenplak
en dyn kontakten rotsje fan lacunes
makkest dy ea in skûle en ûnderdak
wjirmen môgje, tefrette as rancunes

soms tink ik, ek al leau ik net,
kom Jo dan by my yn, al is it mar foar eefkes.
wie Jo bestean mar krekt sa wis
as dat it feit fan Jo ûnsichtberens is

[p. 10]

Nocturne

de klokken slane, 't is neare nacht
ik sykje selskip yn stereo en fyn
in frouwestim hififersterke út 'e boksen
slagget op ôfstân wat tichteby net kin?

ik praat op har ûnsichtber wêzen yn
taastend, de nacht loftliddich blyn,
hear ik nocturnes fan har azem, en
út myn langstme wazemet har skyn

[p. 11]

De deade dichter

wa't sjocht hoe't it ferstoarne fryske dichters fergiet
wyt wat er him winksje moat nettsjinsteande
neibesteanden en harren fertriet

dichters dy't libje wurde deaswijd yn dit lân
deade dichters lykwols hâlde de Ljouwerter,
wurkferbannen en kolleezjes yn stân
Obe, Fedde en Rixt: hoe deader hoe libbener

de libbene dichter hâldt ien treast foar letter
de deade dichter dichtet altyd better