Trotwaer. Jaargang 2

[p. 97]

[Operaesje vers (vervolg)]

Paradisisch / Ad den Besten

Eenmaal te worden verstaan
op het scherp van de huid,
desnoods door het mes dat stuit
op het schaambeen van mijn bestaan.

Dan zou ik, die wond nog vers,
met jou verzoend zijn en goed.
Liefste, er zit al bloed
aan de lendenschort van dit vers.

Maar jij die opent en sluit
jij neemt ook zonder die prijs
mij op in je paradijs, -
je bent veel te week aan mijn huid.

Je bent zo voorbarig als God.
Het mes wordt roestig en bot.

uitgez. 18-3-'70