Trotwaer. Jaargang 2

[p. 66]

Steven de Jong / Fersen

Flecht

moarn wurde de schizofrenen wer de baes
mei leuzen fol neistenleafde
sille se ús fleis ynblikke
leverpastei cornedbeef en gehak
ús hollen komme op sterk wetter
en wurde yn steatsobligaesjes
de nominale wearden fan 'e miljoenennota

hwer moat ik mei frou en bern dan hinne
yn 'e kelder fan 'e flat
tusken de fytstsjillen sliepe
de holle op in traper
o hwat siigt it tusken de speaken

gau de bern ûnder de snelbiners
de poppe yn 'e fytstas

sa fytse wy de wrâld út
op syk nei in nij forline

[p. 67]

Ein fan 'e dei

nou binne wy yn 'e bernekeamer
ûnder ús brânt it fjûr
de doar kriget bewustzijn en sjocht ús forwitend oan

dêr stiet de ierpelsortearmesine
wy moatte der troch
wy moatte bychtsje

ik haw aeltsje har jierdei forgetten
ús heit stiet al jierren forpakt yn in doaze
op 'e solder fan 't pakhús
ik ha der noait mear om tocht

hwat is dyn holle blau
giele ieren sjitte der bliksemfoarmich trochhinne
dû moatst sliepe oars wurdst oerspand

doch de radio mar út en kom by my sitten
wy kinne hjir net mear stean
de flier is to gleon
hjir is in keammerke nêst mei in bêd

sille wy bidde?
miskien is it moarn wol wer dei

[p. 68]

De greate brân

ha je 't oait sa gek meimakke?
it wetter hat fjûr yn
en spielt gleonrea
it strân op
efter de dunen rekket in folkaen
de himel
en dêrefter forbarnt babylon
cinemascope in technicolor
tongerslaggen rôlje stereofoanysk nei de ivichheit

ik bin in tige objektyf taskôger fan dit wûnderlik barren
it lit my iiskâld
dochs frekt knappe útfining

de gleone weagen spiele
hieltyd tichter
nei myn bleate teannen ta

SYKJE IT FORLERNE
raest in hystearyske stimme
ik haw s.v.p. wol hwat oars to dwaen

NOCH TRIJE TELLEN
DAN KOMT DE EKSPLOAZJE
VIA IT A.N.P.
dêr stiet in man
rêstich to tellen
is hy de forlerne?
hy praet ljouwerters

ien twa
WHOEMM
wy waeije ta it finster út

[p. 69]

Chanson

de lampe hong sûnder wêzen oan 't plafond
sêft gie de foardoar, dû kaemst der yn
dû seachst my net, gjin wurd hast sein
wylst ik oan dyn fuotten to smeekjen lei

doe 't der in kanon by dyn earen ôf gie
stoarrestû yn djippe tinzen
nei de útdôve peuk yn it jiskebakje

se raesden it út, dyn bern, doe't se ien foar ien
yn in tobbe sierende oalje dompele waerden
mar dû siest to gapjen fan ôfgryslike forfeling

ik waerd martele
stadich waerden myn neilen fan fingers en teannen
ôfskuord
mei in gleone pook waerd dyn namme yn myn liif brând
ik kerme om genede
mar dû seachst neatsizzend by de rôze anjers lâns
dy't ik fan myn lêste jild foar dy kocht hie

doe't einlings myn lyk foar dy lei
siestû stil to gûlen
om 't ik dy nea bigrepen hie

[p. 70]

Seks

ik wachtsje op 'e bus
myn geast is folslein fleis wurden
de stêd ljochtet de eagen ûndogensk
al heupedynjend sil hja
de earms om my hinne slaen

se komme út 'e flats
út v & d
út portiken en gatten
gluorkje fjurrige langstmen
nei sliepkeamers mei lústerjende ljochtsjes

út tûzen famkeseagen skettert
teenagermuzyk
dêr bloeije de kapsels
dêr draeije de heupen
dêr prykje de boarsten
ik wachtsje de bus

hja rinne swart foar de reklameljochten
de stjonkende grêft lâns fan ljouwert
hja meitsje kofje
nescafé uteraerd of moccona
hja ‘make’ har ‘up’ foar de spegel

[p. 71]

 

muorren forskouwe

 

ik dounsje mei twa fammen

 

om de oranjebeam

 

oei oei in troude keardel mei twa fammen

 

hja ha in goed figuer

 

hja bin sa leaf

 

hja bin noch faem

 

de iene is hiel moai

 

 

 

dan komt de plysje

 

hy knypeaget

 

ha jo it sinjael dan net heard?

 

de hiele ploech sit al yn 'e kantine

 

 

 

frekte kearel tink ik spitich

 

en bring de fammen by har heiten en memmen

 

 

 

de kantine is al ticht

 

ik wrot my troch in klapfinster hinne

 

de pin fan 'e heak

 

skuort my de klean fan it liif

[p. 72]

Evangelisaesje

der kamen in pear evangelisten oan 'e doar
ik moast my bikeare seine se

doe haw ik de lantearnepeal
(lucifer hiet er)
dwars trochmidden riden

't is de auto min bikaem

taestend yn 't tsjuster hearde ik
dat myn sûnden forjown wiene
mar it wie dochs better
net wer in lantearnepeal
dwarstrochmidden to riden

[p. 73]

Fragmint

och sa gewoan
kin ik dy langút yn it gêrs lizze
oan 'e kant fan 'e mar
ik biskôgje objektyf dyn sierlike bou
mar myn kimen tille fan libben

ik sil mei de punt fan 'e finger
mei de knipte neil fan 'e etikette
de sinne fan dyn kosmos biroere

o hear dochs
op 'e boaijem fan 'e mar
dy hongerige houn!
wolst ús samar sinke litte?

mei de greatste muoite
hâld ik dyn holle boppe wetter

dyn woartels sitte yn myn aorta