Sjoerd van der Linden
Hoe het nu werkelijk zit
Laat mij u vertellen hoe de wereld in elkaar zit. Nee, ik vraag u niet om toestemming: ik stel u in kennis van het feit dat ik u in kennis ga stellen van hoe de wereld in elkaar zit. U heeft geen keus. U kunt geen kant op, want u bent de lezer. Hooguit kunt u het geschrevene wegklikken, of woedend in een hoek smijten. Desnoods steekt u het in de fik. Maar dan laat u zich kennen en dat weet u heel goed. Anderzijds kunt u verder lezen, maar dan heeft u eveneens verloren: terwijl ik u lekker de les lees, zit u zich te verbijten. Het is toch godgeklaagd, wat ik allemaal beweer!
Maar ik heb het woord en u heeft pech.
U dient met uw gore poten van de waarheid af te blijven
Tenzij u mijn mening deelt, maar de kans daarop is praktisch nihil. U heeft immers uw eigen mening, en daar bent u trots op. U deelt alleen een mening wanneer u iets moet van degene die haar verkondigt. Maar u moet niets van mij, u kunt niet wachten om mij terecht te wijzen. De ware stand van zaken is immers - hoe kan ik dat nu niet zien - geheel anders dan ik u tracht voor te spiegelen.
Of misschien wilt u slechts nuanceren. Maar hoe valt de waarheid te nuanceren? U dient met uw gore poten van de waarheid af te blijven. Hoe haalt u het in uw hersens? U hecht geloof aan allerlei dwaalleren, dat is bekend. Terwijl ieder mens, dus ook u, toch beschikt over een gelijke dosis soevereine rede, waarmee u net zo goed in staat bent om de wereld te ontleden in onomstotelijke feiten. Waarom doet u dat dan niet?
Als u uw eigen preoccupaties nu eens laat varen en uw ogen zou openen voor de ware stand van zaken, dan zult u inzien dat uw mening onhoudbaar is. Maar daarvoor bent u te bescheten en te zelfgenoegzaam. Het valt ook niet uit te sluiten dat u gewoon dom bent. Hoe kunt u anders zo krampachtig vasthouden aan uw eigen gelijk? Kunt u mij dat verklaren?
Nee, dat kunt u niet. Want ik heb het woord. U niet.
Auteursrechtelijk beschermd