Tirade. Jaargang 52 (nrs. 422-426)

[p. 77]

Miek Zwamborn

het

niets

dan overstekend rent het zigzaggend over de velden

het kruist het pad van het

het op het pad van het

(besluipt het)

het op maandag

het nadert, stopt waar het verdween, het draait zich om

het duikt op

het in het spoor van maandag

dus het uit het oosten naderend kruist de stappen van het, kussens
van poten over kussens van poten,
vacht langs de muur van het

het heeft niets in de gaten

het wisselt met het

[p. 78]

 

het stempelt zijn poten

 

 

 

het loert op het, de prenten van het, de hoeven van het

 

 

 

het ligt

 

 

 

het woelt mos los

 

waar het zich omdraait

 

het opduikt

 

het zich omdraait

 

 

 

het is op weg naar het

 

en plaatst een vlag in de sneeuw

 

 

 

het uit het oosten naderend kruist de stappen van het, op weg naar het

 

 

 

kuiert het over het veld

 

verdwijnt het achter de heuvel

 

 

 

het verdwijnt ook, het spoor splitst zich, slingert over de

 

heuvel naar de berken waaronder

 

het waarschijnlijk de nacht doorbracht

 

 

 

het slaapt

[p. 79]

 

het schrikt op van het

 

 

 

het is al op pad

 

het in spronggalop

 

het op het kruispunt van het

 

het tegenover het

 

het hipt zoals het op maandag

 

het in het nest van het

 

 

 

het pluist

 

platgetrapte het

 

 

 

het verdwijnt tussen de struiken

 

 

 

in de onregelmatige pas van het

 

het terug

 

 

 

het kluivend aan kegels

[p. 80]

 

dus het neemt het pad van maandag

 

 

 

ligt op de loer

 

 

 

het alert

 

 

 

het achtervolgt het

 

het haalt het in, het met het

 

het met het

 

 

 

het langs de richel

 

 

 

het circelend boven het

 

 

 

stippelend

 

 

 

het in de verte