Tirade. Jaargang 37 (nrs. 344-349)

[p. 194]

[Tirade mei & juni 1993]

K. Michel
In het vijfde element

voor W.B.

Nooit begrepen waar de bovenmaanse
sferen zich bevinden, geen kaart
of atlas gaf de geringste aanwijzing

Liep je maar lang genoeg door, dacht ik
dan viel je over de rand van de wereld
en belandde in de blanco legenda

Temidden van geruis en vogelsignalen

verscheen vandaag, terwijl ik de afwas deed,
in de milde stemming van een herfstmiddag
als het licht van een reeds lang

uitgedoofde ster, een verdwenen stem

Hij leest een verhaal voor
oud en moe, op een middag in 1959
over een plezierreis met de trein

in de zomer van 1896 naar Nijmegen
ik zie nog de blauwe aanplakbiljetten
en ik voel weer even de oude verwachting

van toen, toen die dag nog komen moest

[p. 195]

 

Moeizaam mompelend bereikt de stem

 

en het koeren van de houtduif

 

wordt overmand door ontroering en breekt

 

 

 

Het is een tijdje stil, de radio kraakt

 

en dan plompverloren in de stilte

 

zegt Nescio waar wacht ik nou op

 

 

 

In de ruimte tussen zon en aarde

 

 

 

moest iets zijn, zo dachten de ouden,

 

waardoor een kracht zich voort kon planten

 

een tussenstof, ether, het vijfde element

 

 

 

Ontevreden met de occulte werking op afstand

 

nam Descartes aan dat de wereldruimte

 

gevuld was met een substantie die fungeerde

 

 

 

als drager van trillingen tussen lichamen

 

 

 

Later ging men dit à la Einstein anders zien

 

en raakte de ether uit de gratie, maar vandaag

 

leverde Nescio's stem ex nihilo het bewijs

 

 

 

een man, een houtduif, een trein en wat licht

 

kwamen uit het ongerijmde in mijn keuken samen

 

om een glimp te tonen van gene zijde

 

 

 

in een trage werveling van tijdstippen