Tirade. Jaargang 35 (nrs. 332-337)

[p. 290]

[Tirade juli & augustus 1991]

Leo Vroman
De godganselijke nacht

De Godganselijke nacht
smalle vaasjes op de hoogste plank
geen half doorgebroken tegelstank
de reuzen voor het laatst op wacht

Zwaar aan zijn buis hangt ons fornuis
Klaar zijn de naden van ons huis

en ginds de naden van de vastelanden
Onder de aardkorst wijzen de vulkanen
elkaar de breuken in het kooldak aan en
reiken elkaar de geelgevorkte handen

Nog eens diep ademen en dan
gaat China verticaal en zinkt Japan

Ach nee aarde ik ben het alleen
die mijn einde tot het jouwe heb vergroot
ik die mij als een ziener laat verblinden

om van je lieve grondlucht zometeen
onder de bijverschijnselen van de dood
toch nog sporen in mij terug te vinden

Als ik aan de afgrond van mijn leven
de meeuwen in de stormnacht maar herken

Als ik de grond zal voelen beven
weer zien dat ik het zelf ben.