Tirade. Jaargang 35 (nrs. 332-337)

[p. 35]

Judith Herzberg

‘Ik red me door er niet over te denken’
zo denkt de acrobaat
niet aan de grond
hij mag daar niet aan denken
maar ook niet niet.

‘Niemand zal over iemand hoeven rouwen’
alleen degenen aan de randen
zullen na maanden, jaren
‘de anderen die zijn verschoond gebleven’
proberen te doen meebeleven
hoe zij dat over-
levensgrote hebben gezien
van ver, en hoe zij toch
nog dagen later
zijn geschroeid hoe
hun gezicht van binnen
niet meer schoon wordt
hoe zij als razenden
genieten maar ook niet
hoe zij nooit meer
genieten maar altijd.

En de verschoonden
krijgen elk jaar nieuws-
gieriger jongen
die hongeren
naar het herinnerde

[p. 36]

 

dat in hun nu

 

nog niet gebeurd is

 

en misschien nooit.

 

 

 

Ik ga het allerzachtste

 

kussen kopen van de markt

 

van alles ga ik het aller-

 

zachtste aller-

 

groenste aller-

 

knapperigste zoeken

 

zolang ik zocht

 

hoefde ik niet te denken

 

en misschien nooit

 

maar ook niet niet.

J'lem, 24 december 1990