Tirade. Jaargang 31 (nrs. 308-313)

[p. 623]

C.O. Jellema

Terhorst

Altijd zoek ik hier wat ik vind: het dennen-

Bos, de heideplas met de meeuwen. Jaren

Later. Altijd kom ik om haar die moeder

Voor mijn gedachten

Was, de plaatsvervangende, naamloos, eisend

Niets: natuur, bevrijdend ook vroeger mij van

Plicht. Gewichtloos lijkt nu die plicht, een kind valt

Zwaar ook het kindzijn.

Zweeg zij toen ook? Zijn mijn gedachten veilig?

Kijkend naar een rups, op het zandpad hurkend,

Dacht ik niet, want blik werd beweging en geen

Tijd die voorbijging:

Ogenblik - het later nooit zo beleefde -,

Zijn wordt kijken, helder bewustzijn, droomloos;

Rustend ligt die ene beweging open

Onder de hemel,

Ordent in mijn aandacht de ruimte. - Jaren

Later breng ik wat ik hier vind terug als

Vond ik het opnieuw. Aan de scheefgegroeide

Vliegden, die vroeger

Schuilplaats was, herken ik herinnering. Want

Kijken is al beeldspraak. - Maar mooi blijft in de

Plas nog met de meeuwen hoe roerloos zich de

Hemel weerspiegelt.

Uit: De toren van Snelson (Amsterdam 1983)

[p. 624]

Terhorst

Liet ik jou iets zien: de jeneverbessen,

van de hei 't geblevene, hier de paden

die ik ken. De ware. Want wat ik zie

is niet te bekijken.

Toegevoegd nu jij aan de beelden, dierbaar

beeld, gedacht ook vroeger in deze scène

reeds, al was niet jij het en niemand die ik

kende dan dromend.

Nam ik jou wel waar? Gaat het mij niet steeds weer

om herdenking? Zo de jeneverbessen,

zwijgend dicht bijeen, nu herinnerd zonder

jou pas ondenkbaar.

Waarom zwijgend? Vorm in zichzelf, gestalte,

zomer, winter, niets te verliezen, zoals

bomen blad, - hun blijvend gelijk, gerede

vorm voor gedachten.

Komen in de schemer tot leven, lijken

sprekend dat wat ik in hen vrees, mijn eigen

angst van toen, van kind voor het raam, de wereld

duister daar buiten.

Ben jij zo ook? Enkel de vorm waarin ik

denk? Verander jij in de schemering straks

ook? Als ik, dan weer voor een raam, de angsten

ken voor het vreemde -

Wie ben jij dan, wat had ik lief in jou toen

wij daar waren, ik jou liet zien de hei, maar

welke, paden, welke - want nooit zal ik door

jouw ogen kijken.

Uit: In de koude voorjaarsnacht (Amsterdam 1986)