Tirade. Jaargang 31 (nrs. 308-313)

[p. 256]

Kees Snoek
Gedichten

Zaterdagnacht in Garut

neonbuizen aan de bomen
verlichten de zerken
van wie even zich laafden
aan hun aardse zweet

zwak glimt een peertje
voor het huis van hun kroost
waar de zegen van Allah
dag aan dag wordt afgesmeekt

rode canna's flakkeren
als hanelellen op een windvlaag -
in paniek rennen kippen
weg voor het pluimpje
dat hun om de veren suist

zo gedempt als zijn roep
dribbelt soms een venter langs
genietend trekt Pak aan zijn krètèk -
zoon knettert op zijn vespa weg

[p. 257]

 

tot in de kleine uurtjes

 

dreint en tinkelt nog een hoorspel

 

dan gaat de regen ruisen

 

die insluipers begunstigt -

 

kikkers kwaken in de slokans

 

in de goten orgelt water

 

 

 

neon in de bomen

 

neon in de straten -

 

zielloze krijtlijnen

 

die schielijk verdwijnen

 

als de zon inhakt op de mist

 

en de pomp naar leven knarst

krètèk: Indonesische kruidnagelsigaret

slokan: open riool

[p. 258]

Brief uit Jakarta

tussen omhelzingen en verzen
werk en zweet ik
in bedompte ruimtes
smoorheet van denken
zoals met de zon in het zenith
een hagedis kwijnt
ik haast me naar huis
in stof & hitte
ik haast me naar huis
in struiken van zwaveldamp
- ik klungel met sleutels bij het hek
de kat strijkt langs mijn benen
de bedienden slapen -
met koele lakens
heet mijn bed mij welkom

ik rook een cheroot
tot in de schemer
dichtbij in de tuin
glanst mijn witte hibiscus
en stilte sijpelt
naar binnen
niet meer verpletterd onder gedril en geslijp:
geluiden van opbouw

[p. 259]

 

witte hibiscus van liefde

 

die stil mij omwikkelt

 

met plezierige herinnering

 

aan sleeën en hoela-hoep

 

 

 

als een auto in de sneeuw

 

blijft de tijd steken

 

stel je mij voor met mijn schaatsen

 

op een tropiese ijsbaan

 

maar ik geniet enkel van

 

het geklingel van ijs

 

in mijn drinkkroes

 

en het blauwige wit

 

van chinees porcelein

 

 

 

daar is mijn geliefde bij het hek

 

met haar grote bruine ogen

 

haar al te wijde blouse

 

haar schuchtere lach

 

haar menigvuldige kussen die de avond

 

rekken tot in de windkoele

 

nacht

mei 1986