Tirade. Jaargang 28 (nrs. 290-295)

[p. 267]

Cees van Hoore
Gedichten

Lepeltjesgewijs

Aan mijn voeten
ligt de schaduw

van iemand
die is weggeraakt.

(‘In spiegelbeeld’
melden archeologen

maar heeft zij zich
niet zélf omgedraaid?)

Ik doe een stap opzij en
uit haar schuift míjn

schaduw - een rusteloze.
Prikt het zand misschien?

Ik ga door de knieën
voeg mij naar haar:

dit is geborgenheid
vóór Christus, 1610.

[p. 268]

Gelukkige hand

Augustus is behoedzaam te voorschijn
gepoetst.

Dié glans kwam terug, maar zie
wat er nog van de eigenaar rest:

zijn brosse vingerkootjes, middenhands-
en sesambeentjes

liggen gekromd
alsof ze iets hebben omklemd.

Mussen hippen op zijn ribbenkast;
dit laddertje bevalt hun best.

Hij is gaan grijnzen
mettertijd.

Misschien wel om de benen
dobbelsteen

die eeuwen later
uit zijn hand rolde.

Op zes.