Tirade. Jaargang 26 (nrs. 272-283)

[p. 240]

J. Eijkelboom
Vier gedichten

Een onverzettelijke speelbal, rijdt de meeuw
op golf na golf, de snavel in de wind,
zoals een kind hem op papier verzint.

Zijn oog kijkt roerloos om zich heen,
naar voren en tegelijk opzij.
De broodheer ziet hij ook meteen.

Zwijgend of krijsend, in de lucht
zie ik hem later
zoals hij toch maar liever is:

tegen de wolken als een vis
in het doorzichtigst water.

[p. 241]

Gillend verward

 

Gillend verward de baggermolen

 

- een circustrein lijkt in paniek -

 

de haven is ontdaan van boten

 

speciaal voor hem die onverdroten

 

zich langzaam door het slijk heenhaalt,

 

het water eerst nog grauwer maakt

 

met deze helse schoonmaakbeurt

 

die ik - 'k moet werken - eerst betreur

 

maar later wil ik hem nog horen

 

als hij niet langer schreeuwt en piept:

 

de zenuwlijer die verdiept.

[p. 242]

Tot de steenhouwers

 

Steenhouwers, die de tijd met marmer bestrijdt,

 

uitdagers van vergetelheid, bij voorbaat verslagen,

 

cynisch verdienen jullie je brood, hebben weet

 

van hardsteen die barst, gedenktekens die omvallen,

 

stoere Romeinse letters die schilferen bij dooi, slijten door regen.

 

 

 

Ook de dichter bouwt spottenderwijs zijn monument;

 

want de mens wordt uitgewist, de blije aarde zal sterven,

 

de dappere zon zal blind sterven en zwart worden tot in 't hart.

 

Toch, stenen hebben er duizend jaar gestaan, en denken dat pijn deed

 

heeft de honing van vrede gevonden in oude gedichten.

 

 

 

(Naar Robinson Jeffers)

[p. 243]

Virtù contra furore prenderà l'arme

 

(Petrarca)

 

 

 

Deugd is de woede die niet blind wil zijn,

 

die zich nauwkeurig opwerpt tegen 't blok

 

van arrogante halfgod, kogelkop,

 

niet meer te tellen trappelpoten.

 

 

 

Deugd is de woede die niet stil kan zijn,

 

die roepende ten strijde trekt,

 

die zich schier dansende verzet

 

tegen de zware razernij

 

van heersers, helpers, idioten.

 

 

 

(Bij de ets ‘Combat’ van Roger Chailloux, 1959)