Tirade. Jaargang 20 (nrs. 211-220)

[p. 217]

Agnes de Graaf
Drie gedichten

Het jaar van de grauwe gans

de grauwe gans, zegt mijn zusje,
is een bijzonder dier

zo worden ze niet alleen
hevig verliefd maar zijn ze ook
ontzettend trouw wat toch nergens
voor nodig
is in het dierenrijk

maar mocht de vrouwtjesgans
al vroeg weduwe worden toont zij zich
een geboren verleidster:

op d'r paasbest
en met nog eens ekstra
opgepoetste slag- en staartpennen
lokt ze de jonge genten van
hun echtelijk nest

[p. 218]

 

mij wacht dan nog een schone

 

toekomst, zoals ik hier zit in mijn

 

zondagse jurk tussen het

 

struikgewas en mijn lange mooie

 

hals strek en naar je kijk

 

en naar je kijk

[p. 219]

Maar aan het mes

en ik droomde dat ik dat was:
een meisje dat
zo helder als glas was

geen Echt Meisje dus
maar gewoon een Hartelijk en Verstandig
Iemand die voor deze keer
(dat kan, dat kan juist heel goed)
in een meisjeslijf zat

er waren Diverse Buitenlandse
Dieren (zoals de Neushoorn, het Nijlpaard
en een enkele akademies gevormde
Bamboebeer) die zich
bijv. haastten de deur voor mij
open te houden maar liet
Niemand mij werkelijk
binnen; in de stellige overtuiging
dat zij zich zo aanzienlijk sneller
verplaatste huisde een
Zekere Zeeslak (een sleutelgat-
hoorn om presies te zijn)
op de rand van mijn schildershoed
terwijl ik volhield dat ik
Nergens heen ging

[p. 220]

 

en ik droomde dat ik mij

 

bij het snijden van het riet

 

gesneden had

 

 

 

niet, zoals dat in Echte Poëzie

 

gebeurt, aan het riet

 

maar aan het mes

[p. 221]

Oh oh dat belachelijke bonzen

oh dat belachelijke bonzen van mijn
hart in mijn keel
als ik je weer
tussen al die sprakeloze anderen ont-

waar: kortgeknipt, ernstiger en jongens-
achtiger dan ooit tevoren
(zou God dan toch
mijn stil - in het holst van mijn nachtelijk,

warm en behaaglijk bed uitgesproken -
gebed verhoord hebben?
zal God dan toch
die eindeloos lieve, vrijwel onbehaarde,

atleties gebouwde, blondlokkige Engel - die
Zijn volste vertrouwen geniet -
naar mijn legerstede zenden
met de opdracht zich zonder omhaal en zonder

ook maar één overbodig woord te spreken aan
mijn zijde te leggen om
zich vervolgens met
liefde en plezier geslachtelijk met mij

[p. 222]

 

te verenigen waarbij ik hem presies daar

 

waar zijn machtige maar o

 

zo gevoelige vleugels

 

in zijn stevige, fluwelige rug overgaan

 

 

 

goed en haast zakelijk vast zal houden)

 

houdt het gemoed dat

 

zoveel trager dan het verstand is,

 

je denkelijk nog steeds voor een ander;

 

 

 

want bonst het hart - zeker bij nader

 

inzien - helemaal niet

 

en is het hoofd zo

 

zonder dat gesuis ook een stuk helderder

 

 

 

en wijd ik zelfs even mijn aandacht

 

aan de donzige wolken

 

die in het raam

 

voorbij drijven en waarin ik - zonder

 

 

 

enige moeite - achtereenvolgens Groot-

 

Brittannië, een nijlpaard

 

in bad en het

 

profiel van paus Johannes XXIII herken